ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ваквиот негов став секако бил овозможен од големите и необично значајни општествени поместувања што се вршеле кон крајот на XVIII и во почетокот на XIX век.

Што се однесуваше до нас (мене и мојата сопруга), на Јан Кот не му требаше посебен напор за да не убеди дека сме само коректни толкувачи на неговите ставови.

Беше пријателски настроен кон мисијата, но имаше некоја резерва во неговиот став, што се должеше, по мое мислење, на нашата претходна помошна Михајловиќ.125

Кетрин без сомнение ќе го поткажеше на Полицијата на мислите, само да не беше премногу глупава за да ја почувствува неортодоксноста на неговите ставови.

Татко со задоволство утврди дека Камилски, кој одвреме-навреме имаше своја lucida intervala, целосно беше согласен со неговите ставови.

И што е најзначајно, во еден омаж што ќе му го искажат неговите благодарни потомци, ќе биде истакнато дека нему ќе му биде туѓ секаков пуризам, таа болест на слабите, загрозените и, што е најзначајно, неговиот став кон турските зборови ќе биде ослободен од омраза и комплекс на помала вредност продолжи Татко.

Татко како добар познавач на турската османица, но и на современиот турски јазик, заклучи: Во современиот турски јазик, тотално реформиран од револуцијата на Мустафа Кемал Ататурк и зборот бакшиш ќе се најде посредно под ударот на промените, со употребата на зборот bah подарок, дар, простување!

Татко замислено го погледна Камилски, не сакаше директно да му противречи на неговиот став или да ја искаже својата отворена согласност.

Сепак, мајка му Анѓа беше пресудна за градењето на некои негови ставови.

Ако правилно го разбираме Rychlack, негов став е дека значењето на секој конструкт мора да биде дадено во поширока рамка, и така да мора да ја вклучи и неговата опозиција.

- По ова А.А. ме погледна супериорно не испуштајќи ги, дискретно, и другите во кафеаната од вид и давајќи ми јасно на знаење дека неговиот став е конечен, според сталинските манири.

Во оваа точка го правиме отстапувањето од Дерида - кому, се разбира, пак ќе му се вратиме затоа што целиов текст всушност е рециклажа на некои негови ставови: мултимедијалноста, оној „етер“ меѓу медиите во акција, е таа деридијанска рамка, parergon.

Сонот почна да го совладува дур мислеше на тоа колку Проп бил пред Клод Леви-Строс во неговите ставови.

Впрочем, тие го знаеле неговиот став и нивното евентуално среќавање можело да има само информативен карактер, Делчев, колку и да симпатизирал на нивната акција, бил револуционер кој ослободувањето го очекувал од свесната акција на широките обесправени маси и сѐ што правел на револуционерен план секогаш првенствено ги имал на ум интересите на Организација.

Требало време и одреден степен на креативност да се создаде такво лице, но неговиот став ме убеди дека тој ужива да живее зад него.

Со животот на Едгар Морен и со неговите ставови во животот, со неговата драма кога по битката кај Сталинград, требаше да се определува помеѓу десницата и левицата, помеѓу фашизмот и комунизмот, ќе се определи за вториот, но во повоениот период сталинизмот тој ќе го напушти, сведочејќи во книгата Автокритика (1959).

Неговиот став е повеќе креационистички отколку анти-интелектуалистички; тој сонува за тоа, како што, се чини, сугерира расказот „Ја гледаш ли месечината?“, одново да го создаде светот - па дури и неговиот израз да мора да биде сведен на реченица, којашто е „човечка творба, не баш она што го посакувавме, се разбира, но сепак човекова конструкција, структура што треба да се цени поради нејзината кревкост, наспроти цврстината на каменот“. ***

Во неговиот став се препознава пред сѐ раниот дух на дадата (рецитирање на поезија во Кабаре Волтер), овде обновен во начинот на повоената тенденција за деперсонализирање на уметноста и проширување на медијот, но таквата употреба на јазикот не успева да го избегне токму она што се обидува да го спречи: субјективната манипулација, претворањето на еден инструмент или преносник каков што е јазикот во нов метафизички објект.

Меѓутоа, тој е тоа само во онаа смисла во која се спротивставува на традиционалното сфаќање на „уметничкото“, а зад тоа неговиот став е ауметнички - уметноста е само еден од преносителите на духовноста, само едно средство за постигнување на духовно просветлување, ништо помалку и ништо повеќе.