негов (прид.) - презиме (имн.)

Таа го прифати неговото презиме.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но дури да престојувал и подолго и да му притребал телефон, како во Њујорк, Ајова Сити и Торонто, неговото презиме ќе било на ов, а не на оф.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како е неговото презиме?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А им дојде така зашто моето име се споменуваше заедно со неговото презиме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така го пишуваа: Небеска-Ксантос. Мое име, а негово презиме... Нејсе...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го зеде неговото презиме. Зеде и германско државјанство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но Гого, и да сакаше, немаше да бара протекција за синот, кај истите оние свои постари колеги што не го примија на времето во своите редови; а пак, во меѓувреме, и неговото презиме ништо повеќе не им значело и денес, за да му попуштат на детето во приемниот испит.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ката ден излегуваше уште в зори, а се враќаше во малите саати.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Објаснувањето го појаснува значењето на наредната реченица (заб. на прев.). 17 Кинг е неговото презиме, но и „Кралот Џејмс“ како име за него е соодветно на контекстот, иако подобро е да се остави како што е наведено во оригиналот (заб. на прев.). 18 Едноставен, спокоен, мирен живот (заб. на прев.). 19 Секако (заб. на прев.).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)