негов (прид.) - пишување (имн.)

Каква што е јас-те-сакам...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Просто кажано, Барт, откако малкунѕе подостарел, како да посакал од сериозен научник да стане вистински писател, заинтересиран предимно за можноста на литераризирањето и на автобиографското есеизирање за некои од клучните феномени на културата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Признавам, од опусот на Барт најмногу сум приврзана кон неговите подоцнежни книги, оние од постструктуралистичката фаза на неговото пишување, жанровски и методолошки хибридни (како Задоволство во текстот/Lе plaisir du texte, 1973, или Светлата соба/Lа chambre claire, 1980) и белким и поради тоа апсолутно заводливи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Овие пропусти на младиов славист главно не ги среќаваме во подоцнежните негови пишувања, ако се исклучат некои од неговите последни статии (1923-1925).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Мошне му е тешко тоа да го утврди, бидејќи во неговиот случај тоа прашање никогаш не се поставува и колку и чудно да изгледа неговото пишување, колку и некои работи да можат да дојдат и минат и да се случат дури на крајот од сложени протеци на мисли, Лука никогаш не пропушта да провери дали приемот успеал и се извршува ли преносот без поголеми пречки.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)