негов (прид.) - пат (имн.)

Стана плен на лакомост и гордост на твојата икона, лажниот светец суетата вешто го зароби духот исто како непрогледан слепец Стадото на лукавиот сѐ повеќе расте и неговиот пат е простран и широк а животот страстен кога ќе спласне ќе тонеш во мракот духовно сирот
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Кочо веќе си го претстави животниот негов пат, од утро до вечер, тоа стално номадско местење меѓу крчмите в село и бифето на станица.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Можеби следат... низ смалената вештина на деловност, можеби дури, на што едвај се осмелувам да се надевам, низ снажниот комунистички принцип, којшто ќе ја засили љубовта кон работите поради самите нив. Max Beckmann, 1950 Уметноста заедно со религијата и науката, секогаш му помагала на човештвото и го ослободувала на неговите патишта.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Не можеш да тргнеш по неговиот пат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во сликарството неговиот пат одеше од илустратор и дизајнер до ексклузивен портретист, а во филмот обратно, од езотеричен авангарден автор до продуцент на комерцијални филмови и видео-спотови.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Виден во оваа светлина, Бојс се издвојува како посфатлива иако и не помалку обична фигура, уметник кој го адаптира вокабуларот на авангардата за со современи термини да ги постави оние прашања кои тој ги нарекуваше „суштински прашања” за човековата егзистенција. извор: Art in America, ‘93 превод: Smile 92 Margina #15-16 [1995] | okno.mk ANDY WARHOL o v s t t h ve a l l a a ev ow it, b re er s you e ha meric y sh to do ok ie in A The hen o lo m gs ted. it, w ow t en y ince ] ] t h e h in ven do d h t. ' s t It ing e in w to t, an ut i n runey werdo, ho bout ieel abo th at to feel a you f wh w to how ho okno.mk | Margina #15-16 [1995] 93 М О Т И Ф ИЛ ОЛ ] ВОРХ а та и во т и к а Есте ологијат ди мен а Ен фено овите н филм Ворхол Прв дел - Контекст Ворхол како есенцијален американски творец ги помина сите фази на успех и најразновидните сфаќања за „уметникот”, а притоа суштински не го промени ниту својот почетен став, ниту концепцијата на уметноста.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но добро е, човек зад себе да остави аманет дека неговиот пат не бил залуден.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Освен тоа не сум го догледал низ пукнатиов Никита светот, неговите патишта и тајни, иднината.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Јасен и чист е неговиот пат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Заминуваше, носејќи ја својата збигорена улетнатост во градите, сега веќе постојано свесен за сите оние стреловити препречувања на неговиот пат, во кој дивината сепак ниеднаш немаше смелост да му излезе пред погледот на чист дофат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа беше најголемата препрека на неговиот пат, беше една бескрајна угорница, што знае на човека да му ја дотера душата до носот и при летно искачување, но тој сега мораше да ја совлада неа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сакал да ја продолжи кариерата како лекар во провинцијата, но тоа не бил неговиот пат.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Накратко, зборот unheimlich го следи човека на неговиот пат како загадочно претчувство на некоја универзална Итака, и страшна и убава едновремено, како и сето она што врз себе ги носи нераздвојните знаци на Ерос и Танатос.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И сега таа балканска јагула пред неговиот пат?!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко како да добиваше храброст да истрае во својот живот во егзил кога го слушаше Игора Лозински како му зборува за неговиот пат до Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко го беше замолил Игора да му го означи и неговиот пат по јагулите, кој почнуваше од Балтичкото Море, се ширеше низ руските реки, стигнуваше до Балканот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Александар сакаше да го гради светот, на секој негов пат никнуваше нов град!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Неговиот пат е широк и непреградлив, ми вели, и прудолен и сложен, ми вели, туку ајде пченкава подзинува, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сепак е јасно дека Риверс поседува креативно јадро, и дека неговите неуспеси најчесто се резултат на первертирањето на неговата моќ и неспособноста константно да остане во контакт со своето влијание. желбата за признание и награда без сомнение е пречка во развојот на Риверс а неговиот нагон да живее и работи со полна брзина, понекогаш го попречува а понекогаш го свртува неговиот пат од талентиран но дезориентиран почетник, кон значаен оригинален мајстор на модерната уметност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но никогаш во својата кариера која сега веќе опфаќа четириесет години, овој уметник не ги маскирал своите намери и не нѐ мамел во врска со својата мотивација.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговата неприкосновена искреност, за добро и за зло, го покрива целото негово дело и ги прави достоинствени дури и неговите најголеми гафови. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 235 Риверс никогаш не е помалку од потполно вклучен во задачата што си ја поставил: да го украси своето доделено место во историјата на уметноста со толку многу незауздано изобилство колку што самиот може да поднесе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Риверс е роден во 1923 година, во Бронкс, Њујорк.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)