негов (прид.) - несреќа (имн.)

„Не можеш така ефтино да ме изведеш од тој проколнат пат, Васј!“ ми свика наеднаш, како јас да сум го водела по тие негови несреќи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Навистина неговиот плач беше изблик на една многу подлабока болка што не треба да се врзува дури ни со љубовта; тој крик беше објава на еден крај; на свршеток кој сам по себе беше премногу грд. Затоа и го отфрлив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Хенри објаснува: Неуспехот на Борис на Пеги ⥊ овозможува да успее; неговата несреќа претставува можност таа да се израдува.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Не, јас навистина тврдам дека неговата несреќа воопшто не беше крик на повредена суета. (Мислам дека и премногу се манипулира со суетноста на уметниците и со горчините што нејзиното неконтролирано разлевање ги создава).
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ама, за негова несреќа, така еднаш, откако свирачите си заминаа, тој со клечките в раце се качи на црницата на Гелета Струмеников, и откако се најаде црници, се обиде да засвири и да запее, ама наместо тоа, падна и лошо си ја удри главата, почна да не знае што прави и да не разбира што му се вели.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Арно ама, за негова несреќа, откако се рзспуштија децата од пансионот, „влезе ѓаволот“ во протата и даскалот Бина, се закараа за останатите 20—30 лири пари како заштеда од пансионот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама тоа не беше само негова несреќа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За негова несреќа, не бев воопшто љубоморна, бев изнемоштена од неговите незрели постапки.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)