негов (прид.) - мрак (имн.)

Не заспиваше. Само сонот оживуваше во него настан, тајна негова, расплеткуваше нишки од јазолот на негоиот живот и неговиот мрак.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Студен човек кој има само презир за неговиот мрак.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Неочекувано ожедне; зина неговиот мрак и го разниша.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Таа го виде неговиот мрак во огледалото, неговите сомневања, неговата непогрешливост; се сврте и му одговори на мракот во неговите очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Лабаво струеше низ него и го оддалечуваше од започнатиот разговор, од темното струење во тој разговор. Водата го разблажуваше неговиот мрак.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)