негов (прид.) - корен (имн.)

Лежеше полупијан како многупати, ни буден ни предаден на сонот, раздробен заедно со минатото во кое длабоко продираа неговите корења.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се вкочануваше, стануваше дрво: неговите корења жилаво се пуштаа во млаката земја, цицаа некој опасен отров, го умртвуваа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Меѓутоа, неговите корени ги наоѓаме во некои авангардни движења неколку десетлетија порано - во поштенските акции на дадаистите и футуристите, на пример, почнувајќи од втората деценија навака.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Скинете од неговиов корен и посадете си го на дланката На неа да изникне мала Сама Бука И нешто како детето во вас.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)