негов (прид.) - идеал (имн.)

Така сфатен, хуманизмот на авторот на двете Пасквелии звучи како несвесен одбранбен гест што уметникот го отправува кон сите стравои со кои новото време во својата бурна надојденост одново како да го загрозува неговиот идеал.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Судбината првин го носи во Минхен, против своја волја да изработува барокни бакрорези во едно познато ателје, оддалечувајќи го од неговиот идеал импресионизмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ѕверот е тој што оди прв. Руши сè пред себе, ама само за оние кои го следат неговиот идеал и веруваат во неговата семоќност.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)