И куќата на Профим е, чиниш, птица што се токми некаде да одлета; на оградата од дворот што се витка како невешт детски цртеж, обесено едно старо дрвено тркало на еден кол, кое, се чини, секој миг ќе слизне од колот, ќе се откачи и ќе се стркала надолу по брегот и ќе се распарчи.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А во гората под стрмниот рид малечките планински нивчиња, во кои се жнееше, беа неправилно начичкани еднододруго како кутивчиња редени од невешта детска рака.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)