најнов (прид.) - време (имн.)

„Најновото време”, според Мисирков, е времето кога во Македонија туѓите литературни јазици почнуваат да навлегуваат во служба на литературни.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Благодарејќи ним, во најново време се откажавме да си избереме едно од нашите наречја за наш општ литературен јазик, а наместо тоа зедовме да се учиме и да пишуваме на туѓите соседни јазици, најповеќе на бугарскиот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа име сега вештачки се поддржува во Македонија, како што и се насадува таму во најново време името Србин.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
138. И во овој поглед Мисирков точно го антиципирал идниот развиток, зашто Бугарите навистина дури во најново време (1978) настапија токму така во однос на изградбата на македонскиот литературен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште повеќе, маскиран во комерцијална и тривијална литература, овој писателски анахронизам, во најново време, нападно се рекламира на европската литерарна сцена.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Притоа внимателно ни го свртува погледот кон необичната литерарна жилавост на застарената реалистичка постапка која го пронашла своето секундарно прибежиште во заостанатите културни зони и национално- литературни провинции.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)