највисок (прид.) - степен (имн.)

II Хегеловиот филозофски идеализам претставува највисок степен во развитокот на немската класична идеалистичка филозофија.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Крајно растопен хроничниот кататоничар-хебефреничар е личност во која овие процеси го достигнале највисокиот степен кај некој што сѐ уште може да се смета за жив.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Чувствував поголема обврска да продолжам да ја пишувам сагата, отколку да пишувам само за издавање.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тие денови Едгар Морен од претседателот на Франција Франсоа Митеран, го беше добил највисокиот степен на орденот Легија на честа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)