ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Не бре, не ве лажам јас, прво, навистина почувствував наслада кога ми светна дека увцата навикнати на: „Неко вози мотор, неко вози трактор, ја и моја мала мотокултиватор” или „Куче лаје, а ја мислим ти си, отишо си, сарму пробао ниси”, денот ќе го започнат со The Unforgiven и навистина нема никогаш да му го простат ова на шоферот, а богами и на себе си што порано не слегле од тој автобус.

Меѓу управувачот и седлото имаше метално седленце во кое совршено се вклопуваше перниче и мојот мал задник.

Тој во од ги решаваше сите проблеми.

Во строго контролиранава слобода ракава што ја задржувам од удар и ја задржувам за удар иако нечиста во својот ген чиста е во својот гест. 86 okno.mk Моето мало јас Кога го заградив моето мало Јас и си реков Ова е мое тоа порасна и ми стана диктатор личен и алчен.

Неусетно разговорот се префрли за исхраната, и Францизунката одвреме-навреме, се уфрлаше во разговорот само со една фраза, која постојано ја повторуваше, со видлива загриженост: - На мојот мил Жак денес не му купив месо, кутрото мое мало!

Па и нека остане моја мала тајна...“ се подзамисли мама.

„Не, името нема да ти го кажам. Не е важно...

Понизна набqудувачка на феномените во светот што нè опкружува, одам напред без никакво брзање, и си ги расфрлам моите мали глупости кои, се надевам никого не повредуваат ниту шокираат.

Најмногу ме мачи сознанието, дека еве и сега, од оваа раздалеченост не сум сигурна каква требаше да биде и што да содржи приказната што требало да му ја раскажам?

Со моите мали и речиси никакви познавања на патиштата по кои замина за да се загуби а можеби и да исчезне засекогаш човекот што толку го засакав, на што ли ќе му заличеше тој човек за кого ќе тврдев дека му е татко?

„Од Шведска е“, рече таа.

Погледнав во пакетчето во мојот скут.

Беше слатка, мојата мала Емили, мојата викторијанска принцеза.

Ете, како со мои мали интервенции во дијалошкиот редослед, гласи во романот: - Многу сакам да пеам... само не смеам... ..........

Сите другите ќе бидат чисти и мазни,испишани од моето мало раче, што трепереше кога пишуваше нова домашна задача...

Добро утро Добро утро, дете мое мало, ајде стани, љубов моја.

А јас редам: пеперутка, љубов, пиленце мое мало и сонце, сонце најмило.

Нудење на решение. Му предлагам на Генералштабот на АРМ, како лично мој мал придонес во усогласувањето со НАТО стандардите, под итно да издаде наредба за строга забрана на употребата на жаргонот на некогашната ЈНА!

Жаклин, мојата мала девојка со недоразвиени гради, имаше прекрасна душа.

Месје, разбирате ли, на едно ќоше мојата мала Жаклин се спогодуваше со еден страшен Шпањолец што ја минал границата да купи љубов за пари. Тоа е чудно, многу чудно, месје.

Жаклин, мојата мала незаборавена девојка, престана да се смее. Беше несреќна.

И мајка ми како мала ме викаше „моја мала воденица која никогаш не престанува да меле“.

- Да ќерко, ова е моето мало царство.

Црви, дебели и долги како мојот мал прст, розови од сопствената крв, а згора на тоа уште и испрскани со крв, со бели главчиња и многу ножиња, припиени во внатрешноста на раната, како да сакаат да се измолкнат.

„Сакаш ли да ме спасиш?“, јачејќи шепоти младичот, целиот заслепен од животот во неговата рана.

Ако случајно ја допреш, видиш, почувствуваш... врати ја во моето мало катче на моето постоење, Делот од мене кој го зема со себе а мене толку ми е потребен...

Моето мало двочлено семејство живее на адресата 1743 Пердју Авенју, Вест Ел-Еј.

„Nevada“, во следната секунда, покажуваше 18:40:15. бројките на рускиот часовник беа големи, светли врз темна основа,па во склоп со металниот ремен, изгледаа некако стабилно.

Така, на пример, ми станува јасно дека: - менувам долна облека со различно темпо: гаќите по два пати на ден, маиците еднаш неделно - подзаборавам некои француски фрази што некогаш солидно ги употребував, па наместо „trois heures moins quart“ велам „deux heures quarantecinque“ - бричењето наутро ми се одолжува на 40 до 45 минути - минатиот понеделник едноставно ми попречи постоењето на борот (засаден во дворот од татко ми на денот на мојата мала матура, пред цели 30 години) и морав да го дадам да се исече, зошто одеднаш паднатите иглички почнаа да ми ги затнуваат одводите за вода на покривот - не можам да догледам 60 насто од театарските претстави и 80 насто од филмовите, а опседнат сум од хорор сцените на ТВ екранот, во кои што ѕиркам до доцна во полноќ со глава пикната под дланките.

Веќе ви пишував за моите први чекори во новото освојување на Париз, со товарот на мојата мала балканска, нова независна држава.

Синга ми се виде многу пираснат, и радосно лаеше околу нозете на дедо ми, а по него полека одеше мојата мала водена желка Ѓуро, што ја чувавме дома во големата стаклена тегла, се сеќаваш?

Од неа ми остана нејзиниот последен килим, темносин, како бојата на индигото, истата онаа боја што секоја вечер ја има на небото по зајдисонце, кога океанот крај Гоа и вселената над него се спојуваат во едно.

- Моето мало девојче, милото мое мало-големо девојче, - почнува таа да ме гали по косата, по грбот, по рацете, да ме бакнува по лицето, по очите, насекаде. – Мајка тебе не те сака, мајка те... ... – Обожава! – велиме двете во исто време и почнуваме гласно да се смееме.

Иако знам дека од пред половина година мојата Миру, моето мало Огледалце е можеби птица, можеби цвет, а можеби дури и ѕвезда, многу сум тажен што не е со мене и многу ми недостига.

Баш бев среќна што никој немаше допир до таа моја мала оаза.