мој (прид.) - луѓе (имн.)

ЛУКОВ: (Првин долга, натегната пауза.) Моите луѓе сакаат да Ве заколат во потонот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас барам мои луѓе од Македонија, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште вечерва овде, кај Вас, ќе се вселат, тајно се разбира, четворица мои луѓе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Думав на валијата да му сторам ќејф со една џамија од моја страна, да ја кренам со мои луѓе и со мои пари, во слава на Алаха и на падишахот, само да ме остави намира”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што ќе речете ако Ви раскажам дека синоќа додека Вие овде... шушукавте со Ивана за неговото бегање во Америка, моите луѓе долу во потонот за малку што не го заклаа вашиот маж затоа што, целата ноќ, по оној дожд, се движел околу куќава за да не Ве остави сама?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тројца од моите луѓе Ви се познати, четвртиот ќе Ви биде непознат.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)