мој (прид.) - лутина (имн.)

Но дека ова спомнување на грешките во животот не се однесуваше на водата и на мојата лутина во врска со недостигот од неа, беше повеќе од јасно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вели: „Па нека види и тој, како ме облекува мој Анатолиј.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Се престори дека не ме забележа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А знаеш како одговори таа на мојата лутина?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ете, помина со рамнодушност низ мојата лутина“, си реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ни кога ќе пораснам, ни кога ќе имам деца, никогаш! – викнав, и мојата лутина и мојот бес се претворија во плачење.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сите нешта што беа насобрани во мене одеднаш навалија како да сакаат да излезат и да се ослободат од затворот во кој ги држев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не се однесуваше ни на приказната што се обиде да ја разврзе Огнена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)