мој (прид.) - жртва (имн.)

Тој и во животот, а пред сè во соништата, со години ме прогонуваше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Точно е дека бев одлучил Мирко Бунде да биде првата моја жртва.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Трагичната, фантазмагорична сказна од моето враќање во Албанија со години ја потиснував во себе, сметајќи ја повторно со некаков наивен круг на илузии дека цената на мојата жртва е премала пред непогрешливоста на татковината!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Она што не беше запишано од приказната за Летот на Пеперутката се случи ноќта кога крај оградата не стоеја трите мои жртви.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Ти немаш улога, ти си жртва. Ти си моја жртва. Дај ми ја раката.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Си сугерирав мотиви за издржливост при помислата дека мојата жртва беше толку епизодна и безначајна, при помислата дека во оваа земја се жртвувала среќата на милиони градители, се жртвувале многу нивни животи, се остварило едно од најмасовните жртвувања на Балканот, според волјата на идеолошкиот Бог.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Сиот си опседнат од тој случај, но случајот не постои.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Неговото однесување многу ме потсетува на оној негов прв и затоа можеби многу внимателен пристап кон проблемот со моите жртви.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)