мој (прид.) - живот (имн.)

- Од секогаш сум ја замислувал дека жената на мојот живот, мојата жена, ќе изгледа како тебе.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се плашам да напишам што и да е, зашто се покажа дека мојот живот како да врви по моите веќе порано напишани редови и по моите напишани стихови.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мозочето мое кутро, кое си го замислував како обарен карфиол на кој топлината му ги уништила сите витамини и хранливи состојки, беше оптоварено од ништо друго, туку од непотребно (но тоа сега го велам) непрестајно, и на крајот на краиштата, бескорисно (кое токму такво се покажа) проследување на настанатите, па дури и на ненастанатите, туку потенцијално претстоечки ситуации во мојот живот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Не можев да најдам доволна причина што го прави мојот живот поразличен од животите на другите.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ако ви речам дека Роланд, последната љубов на мојот живот, но секако не и првата (а сега се прашувате од каде, пак, сум сигурна дека е последна) беше едно толку благородно човечко суштество, што целата своја љубов ја даваше на други и ништо не остануваше за него, дури дотолку немаше разбирање за себе и за своите потреби што не можеше да види во што се претвори на крајот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Затоа сега ќе прекинам оти следува, така да речам, поубавиот дел од мојот живот...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас не мислам да напишам роман, но сакам да го опишам мојот живот од времето кога се сеќавам за тоа и од раскажувањето на мајка ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас си го сакав мојот живот!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тоа беше најдолгото лето во мојот живот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Повеќе не се расправавме.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Цела серија акции со заедничко име Црвена вечера одржавме во текот на 1979 и јас тоа го сметам како еден од најважните настани во мојот живот, кој далеку ги надминува разните теориски дрдорења.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Отпрвин морав да ги затворам очите, а сега, кога ќе размислам, целата промена, неодамнешната промена во мојот живот, настана како последица на тоа што најпосле се приближив до нешто.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Праќаат некаква луда жена за да ја растури мојата среќа, мојот живот… (Оди кон вратата што води кон балконот, ја отвора, ја разгледува и размислува) Ете, откаде ја качиле на балконот…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Јас се одвлечкав полека во училната, се потпрев со рацете на колена и тажно ги гледав големите чевли на моите нозе, што влегоа во мојот живот како некои живи суштества, сведочејќи ми за студената пресметливост на светот што ќе го газам со нив.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не, бог да ја благослови таа твоја мајка, што те родила толку необична и убава, за да гори и да страда од тебе мојава душа, зашто е слатка таа болка и пуст би бил без неа мојов живот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тоа раздобје е како некаква пукнатина во мојот живот, пукнатина во траење од осум години.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Ако некој сака тоа да го прави, - се јавил друг, - тогаш нека повели, а јас во мојот живот тоа досега не сум го сторил, па и натаму...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Човекот ги затвори, ги стегна клепките на очите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Јас ќе смрзнам ако не си ти крај мене. Ти, ти си мојот живот, мое се...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само на куќата мислам: во нејзините ѕидови како да ја имав соѕидано и душата и радоста на мојот живот!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Беше постојан предизвик за мене кој се засилуваше во клучните периоди на мојот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Токму така, деца мои, се случи во мојот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но уште многу незавршено остана во мојот живот...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Го следевте мојот живот, преполн со таинствени заминувања...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ако постои Бог и ако се појавил некогаш во мојот живот, а тој се открива кога ќе се открие вистинската молитва, тогаш тоа беше кога ми ја одреди мисијата да ја откријам светлината на кадиските сиџили...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Се случи тоа во пресудните цариградски денови за мојот живот и за моето семејство.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Криев многу тајни од мојот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Прочитав кај Шимборска дека животот трае Неколку знаци со нокот оставени на песокта Ако побарав од спомнатата старица со бел кок Мислење за ова банално прашање Веројатно ќе изјавеше: Мојот живот уште не почнал!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Еве, поради сево ова, јас ќе се обидам само да си ги возобновам оние мигови од мојот живот кој подоцна се преобразиле и се преобразуваат, едноставно се одгласиле и се одгласуваат од систем на зборови и мисли.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Здивот ми го земаа, со мојот живот да ги удостојам, што не живеам, да бидат живи.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Утрово замина од мојот живот. Те испратив намерно.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Не прашувај, незнаен пријателе, случаен минувачу низ мојот живот.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
По молба до небото, отповик за таквата гадост да прати, мојот живот мене да ми се врати.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Колку ли пати си реков на ова патување, кога прв пат во мојот живот толку силни рефлектори беа насочени кон мене, да мол­чам, да издржам во молчење до крајот на патувањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Му зборувам ете така, прилично горчливо, но без лутина во гласот, а тој ме гледа како првпат да го видел моето лице. И не е многу е среќен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, не ти се лутам тебе туку на судбината која секогаш наоѓа начин да ја спростре сенката на неизвесноста над она што ќе посакам да го допрам за да проверам колку е мое!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во мојот живот, речиси секогаш, некое делче од вистината, што најмногу сум ја посакувала, останувала скриена. Ме изморија таквите игри!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што ме запираше да го сторам тоа? Дали сознанието дека многу од тие случувања само ме допреле и одминале а за нив ќе дознаев откако ќе беа прогласени за недоразјаснети тајни? Или не ќе да беше така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ТАША Зар не требаше да изнесам на виделина барем понекое делче од настаните за кои верував дека се случувале некаде и некогаш во мојот живот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како што разговорот што го слушнав и светлината што ја гледав она попладне кога се откри неверството на Луција во џипот, во тоа сум убеден, не беа исечоци од мојот живот, туку од некој друг; тие, тоа попладне не ми припаѓаа мене, по истиот начин како што не ми припаѓаше ни телото на Луција онаа ноќ.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Немав девојка, ја сакав Луција. И тоа е сосема доволно за ова кратко нешто што го пишувам, оти мојот живот, навистина може да се раскаже во неколку реченици.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој во мојот живот се викаше – Павел Земанек. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Така беше и со еден настан на кој јас, кога се случи, не му го посветив должното внимание, а кој подоцна битно влијаеше на целиот мој живот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Исто како што стрејт-читателите отсекогаш правеле со главнотековната книжевност, најпосле можев да читам фикција во која ќе можев да видам како се отсликува мојот живот, како се истражува, анализира и преосмислува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не морав веќе, некако, да се внесувам себеси во тие визии за животот што ги создале негеј-писатели, без разлика колку се стремеле да бидат хумани, длабоки или инклузивни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако, како што признав на почетокот, не бев човекот што треба да го предава предметот за тоа „како да се биде геј“, исто како што не сум човекот што треба да пишува книга на таа тема, тоа е затоа што отсекогаш сум бил благодарен за, а и длабоко внесен во, експлицитната, некодирана, идентитетски заснована машка геј-култура, особено за книжевната фикција.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Чувството за себеси како геј-маж досега барем делумно ми еволуирало преку тоа искуство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Појавата на таквата фикција во изминатите неколку десетлетија ми донесе радосно, поучно и нужно искуство – со еден вид епистемолошки пробив – бидејќи ми овозможи, најпосле, да читам за луѓе како себе и да си ја сфатам пошироката состојба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мислам, ова момче од мојот живот не го разбирам во потполност во овој момент.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ќе одам во Париз, градот во кој поминав една година од мојот живот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Влегов во собата каде поминав цела една година од мојот живот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Дури во себе скоро да бев сигурна дека тоа не е тој човекот на мојот живот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Оливие не ме праша дали постои некој во мојот живот. Ни јас ништо не го прашав.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но нешто ми недостасуваше во мојот живот па и покрај блиските роднини и многуте приатели, се чувствував некако не комплетна...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тие останаа дел од мене, од мојот живот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Јас не си припаѓам на себеси, а на делото, коешто беше цел и смисла на мојот живот - да работам и да умрам за слободата на мојот народ, на мојата ценета и сакана Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не дозволувам ли, постепено друг да застане на нејзиното место во мојот живот и во мојата душа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
За мене популарната култура е непроценлив извор на разновидни и противречни надразби и пориви.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа е култура што ме вознемирува и ме смирува, што ме одушевува и ме лути, што (често попусто) се обидувам да ја разберам; понекогаш ревносно ја бранам, другпат резигнирано ја отфрлам и ги одобрувам аргументите на нејзините најнемилосрдни критичари.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Популарната култура ја доживувам како важен дел од мојот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Всушност, понекогаш помислувам дека никогаш и не сум излегол од таа библиотека”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Ох, Боже!“ ти крикна, кревајќи се. „Што е тоа?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа беше најсреќната седмица во мојот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бев со Бреда секоја вечер, а преку викендот заминавме за Вермонт до хигиенскиот центар за кој ѝ зборувала нејзината роднина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се будев следното утро и читав. Три дена, не правев ништо друго освен што ја читав.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Многу години подоцна, во својот “Автобиографски есеј” од 1970-та, тој повтори дека & останува верен на планетата Тлон, т.е. на светот на книгите: “Да ме прашате да го именувам главниот настан во својот живот, би рекол дека тоа е библиотеката на мојот татко.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веќе 1932-та тој напиша во предговорот за својата втора по важност есеистичка книга, Расправа, еден лапидарен став: “животот и смртта му недостасуваа на мојот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вечеравме покрај свеќи - природна храна - а потоа облекувавме провидни фолии и водевме весела, санитетска љубов.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Поради таа лишеност е оваа моја внимателна qубов кон вакви ситнурии”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мојата универзитетска кариера беше во опасност, само лежев наоколу и ја читав. ТЛ: Она што јас го направив - најпрвин, само ја прочитав. читав цел ден додека да ги изгаснат светлата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во паника грабав по песокта, го најдов Вулканот, се обидов да го исчистам па да го навлечам без да ја нарушам атмосферата (Берт Ланкастер немаше ваков проблем) и ги почувствував зрнцата песок во него, па удар на молња, и Големото Езеро во позадината се претвори во Тихиот Океан; кожата ти имаше вкус на сол и на настојчивото прашање на моите колкови твоето тело одговори “да”, твоите бутини се отворија како крила од мојата половина додека задишани испливувавме од бакнежот по кој ти молеше Ох, боже, да. . ; да, звучеше остро како крик од болка така што за миг си помислив дека ние веќе го правевме она и дека некако сум го пропуштил моментот кога сум навлегол во тебе, кога сум навлегол на бескрвниот начин на којшто еден млад маж ја отфрла својата невиност, сум навлегол како да поминувам низ портата што води кон остатокот на мојот живот онаков каков што јас сакав тој да се живее, да, но; О, тогаш увидов дека сѐ уште неповрзани претавме во калта и дека имаше песок во Вулканот додека се судиравме сѐ уште посегнувајќи кон совршениот склоп, сѐ уште Овде грабајќи по Вечноста која што ни беше оддалечена само за мало нагодување, само еден милиметар на лево или делче од инча на југ, иако со сето тоа нагодување песокливиот Вулкан се лизгаше и испадна, но ти повторуваше да иако главата ти климаше не-не-сосем-речиси и срцата ни чукаа како луди и ти рече да ДА чекај ... Margina #32-33 [1996] | okno.mk 179
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа не е книга што можеш да ја... ВГ: Јас го запрев мојот живот три месеци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Престани! „Што?“ прашав, сѐ уште бесполезно туркајќи како да не те слушнав.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Целиот мој живот одеа една покрај друга, љубовта и болката; најсилно ме болеше омразата на мајка ми, и никој не ме сакаше како што ме сакаше таа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме држеше за рака некое време, а потоа зениците ѝ се превртеа, закркоре, устата ѝ фати пена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беа љубовта и болката, и сѐ до крајот одеа заедно, како еден мелем и една рана, а понекогаш, и тој мелем се претвораше во отров кој уште повеќе ја подлутуваше раната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нешто како топол ветер кој се појавува да згрее тогаш кога во животот најмногу студи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беше љубовта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А јас имам ќерка. Ти, Зигмунд, си можел да се сетиш на својата сестра.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мама можеби и не можеше да не ја засече таа рана во мене – јас бев точката во која се среќаваа и се разделуваа сите нејзини болки: предвреме завршените мечтаења и бракот со човекот кој тукушто станал дедо, смртта на вториот син и одгледувањето на своите деца во беда, постојаните преселувања во сѐ помали станови, рибањето на подовите во домовите на богатите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во часовите на работ од бессознанието, кога високата температура правеше само одвреме навреме да се освестувам, во таа полусвесност можев да ја видам мама, нејзиниот поглед во кој беше стрепетот за мојот живот, нејзините раце кои ми редеа ладни крпи на челото, кои ги соблекуваа од мене испотените алиштенца и ми облекуваа нови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога брат ми на светот му го соопштувал ова свое сфаќање како апсолутна вистина, не се сетил на мојата болка од она попладне кога тој имаше тринаесет, а јас седум години, онаа болка и оној страв предизвикани од погледот на разликите на нашите тела, од помислата на раснењето и делењето со детството, од претчувството дека мојот живот и неговиот живот нема да продолжат заедно и ќе чекорат одвоено кон смртта; го заборавил тоа попладне и тагата и стравот што потекнаа од него и што како сенка паѓаа врз мене претворајќи се во некоја друга тага, во некој друг страв, влевајќи се во некои други таги и стравови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нешто како тивко капење на крв од скриена рана. Капка по капка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беше болката, таа рана разранета од помислата дека моето постоење за мама значеше несреќа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беше болката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И моето срце беше немирно заради помислата дека, ако сакам мојот живот да го наречам живот, ќе морам да го напуштам домот на родителите, и да ја барам, а не знаев дали ќе ја најдам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми, иако одмавна со раката на моите зборови, не можеше да го премолчи своето противречење, и неколку минути подоцна, додека така чекоревме, рече: “Ти знаеш дека јас одамна напишав дека религиите се родени од потребите за утеха.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нешто како тивко капење на крв од скриена рана. Капка по капка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И понекогаш, кога мојот поглед ќе се впиеше во нејзиниот поглед, нејзините очи одеднаш се менуваа, таму каде што беше стрепетот се јавуваше омраза, а нејзините усни ги изустуваа зборовите од кои се плашев како од смрт: “Ќе беше подобро да не те родев.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа промена на нејзиниот поглед и изговорувањето на оние зборови траеја кратко, сосема кратко, но остануваа со мене и кога во нејзиниот поглед и глас се враќаше љубовта; ми се вовираа таа омраза и тие зборови дури и во соништата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беше болката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш мајка ги кажа оние зборови кои со години ги беше заборавила, а ми ги кажуваше на почетокот од мојот живот: “Ќе беше подобро никогаш да не те родев.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите тие нешта се среќаваа во мене, во моите болувања, во нејзиниот страв за мојот живот, затоа и ме мразеше толку, говорејќи со глас со каков се изрекува смртна пресуда, “Ќе беше подобро да не те родев,” затоа и ме сакаше толку, ме сакаше до заборав на сопствената несреќност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога мама не беше дома, јас одев во собата на Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не можеш да ме помниш по добро. Јас не го заборавив само животот на онаа која ме роди, јас не го уништив само мојот живот, јас го уништив и твојот живот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Да се носи со месеци нов живот под срцето, а потоа да се донесе тој нов живот на овој свет, да се гледа како тој живот доаѓа, ужаснат, ужаснат од излегувањето од утробата и судирот со она што не може да му биде ни непознато, бидејќи за непознато уште не знае, а познатото само го чувствува, да гледам и чувствувам колку сум му потребна на тој нов живот, колку му е потребна храната која истекува од моите гради, да набљудувам како искуството се таложи во неговите очи, и да ги видам првата надеж и првото разочарување на тој нов живот, да гледам како тој живот се осамостојува, како веќе не сум му неопходна, да видам како тој живот кој произлегол од мојот живот ме напушта и самиот тргнува кон создавање на нов живот, ете тоа за мене е родителството.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А кога моите родители умреа и дознав дека сум бил посвоен, јас тргнав во една друга потрага.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тргнавме по тесните улички и по мостчињата преку каналите; околу мене беше една од мечтите на мојот живот, Венеција, а јас гледав пред себе по патот, со наведната глава.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од тие нејзини зборови се плашев како од смрт, заради тие зборови си ја посакував смртта: посакував да умрам, и мама да жали над моето мртво тело, со својата тага да биде казнета за тоа што на почетокот од мојот живот беше болката, тогаш, кога не знаев дека болката ќе ме следи целиот живот, како скриена рана од која капе крв, капка по капка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Никој, дури ни брат ми Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оттогаш почна да ме споредува со другите девојчиња, да ми кажува дека никогаш нема да бидам како нив, да ми вели дека мојот живот секогаш ќе биде мачна празнина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но мојот живот ќе трае пократко од тој ужас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беше љубовта, беше погледот на мојата мајка, беше нејзината рака на моето чело, беше нејзината грижа за моето здравје.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не зборувај така.“ „Заради мене ти остана сама.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога слушнав како некој за прв и последен пат во мојот живот ми вели “мамо”, времињата се преклопија – некогаш нејзината мајка во неа ја гледала својата мајка а за мене мислела дека сум ќерка ѝ Амалија, сега мојата мајка мислеше дека сум ѝ мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Едно дете се одвои од останатите, дојде до самата ограда, се наведна, скина глуварче и ѝ го подаде на Сара низ решетките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш, кога ќе воздивнев, таа ми запеваше приспивна песна за мајката која бдее над своето дете онака како што месечината бдее над земјата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Заборави; и на раснењето на сите девојчиња, на процесот што го нарекуваше „станување жена“, му додели само едно својство – зависта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе ви го речам и ова: сите опишани настани се вистински настани, случки сврзани со мојот живот од порано или подоцна.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А во своето завршено објаснение, насловено Кон расказите, авторот ќе напише дека во неговата книга: „сите опишани настани се вистински настани, случки сврзани со мојот живот од порано или подоцна“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се враќам назад во мојот живот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Пресуди им праведно на душите што ти ги носам, спаси ги од изгубеноста во вечниот мрак и дај им прошка и утеха. Амин“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Поведи ме, Господе, кон престолот свој, оти на мојот живот му се гледа крајот и времето да ти се придружам дојде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но ти, еве, ми ги кажа вистинските зборови: Престани да проповедаш!“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Имаше време кога мислев дека мојот живот би немал вредност доколку не го искористам за да ја извршам мисијата што ми ја довери Господ Исус: да им ја проповедам на луѓето Радосната Вест за Божјата милосрдна благонаклоност...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
МЛАДИЧОТ: Тоа е долга приказна. Всушност, единствената приказна на мојот живот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Се чини ко амор да беше со своето копје долета ко орел ме згази тешко по рамениците тешката нога негова со неможна сила ме згрчи душата ми ја собра во клопче над очите ми испушти темен превез таму каде што шумат боровите таму каде што шумолењето на потоците во моето тело буеја застана тој скитник на мостот од бучните црвени води застана таму каде што отчукнува ѕвоното на мојот живот.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Се чини ко амор да беше со своето копје долета ко орел, ме згази тешко по рамениците тешката нога негова со неможна сила ме згрчи душата ми ја собере во клопче, над очите ми испушти темен превез. Таму каде што шумат боровите, таму каде шумолењето на птиците во моето тело буеја, застана тој скитник на мостот, од бучните црвени води, застана таму каде отчукнува, ѕвоното на мојот живот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
„Уметност на допаѓање кај дамите“ по нарачка на книжарот составив.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Овакви книшки едно шест во мојот живот издадов.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Бескрајно растажен од големата загуба и безбројните жртви, навреден како татко и цар и бесен од болка, тој ја проколнал Струма: „Те проколнувам тебе, која до овој миг беше мое сонце и смисла на мојот живот: земјата да не те прими.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Од клетва лек нема.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Со време, Струма умрела.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Момчето живее во својата песна, таму е и мојот живот и во него си ти осамена, тажно осмевната, Ана!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Јас во мојот живот никогаш, ама баш никогаш не сум бил со друга жена.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сите апчиња во мојот живот Ги паметам малите зрнца од „Б комплекс“ што ги крадев додека мајка ми не беше тука и сè уште го чувствувам тој горчливо-сладок вкус во устата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зошто патните торби не ме асоцираат на патувања туку на заминувања засекогаш, а никој во мојот живот не заминал, не отпатувал... само побегнал?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Бинго! Човекот на мојот живот, плус домаќин“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па сепак, тоа беше најслаткото кафе испиено на изгрејсонце, второ во мојот живот, бидејќи првото го бев испила на моето полнолетство, како матурантка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ти реков, се заколна во сопствениот и во мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе биде моја, ако треба и по цена на мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Затоа, новите епизоди од мојот живот ќе ти ги раскажувам дел по дел.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Исто како што во овој момент се наоѓа мојот живот со смртта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Знаеш Томо дека ти си првиот кој влезе во мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа се двете најзаслужни личности во мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Знаеш, тоа беа десетте најдолги денови во мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Можам сега само да ти навестам дека миговиве во кои сега живеам почнуваат да пишуваат сосема ново поглавје од мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Како што реков, мојот живот тој натрапник ми го претвори во вистински пекол.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа жена, во еден од најтешките периоди од мојот живот, кога бев отфрлена од сите, беше мојата втора мајка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Во мојот живот, за жал, како натрапник стрвен влезе уште еден маж.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Приказната за мојот живот ќе имаше сосема друг тек...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Слушај чедо! Прво сакам да ми се заколнеш во својот, а потоа и во мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И весниците, во тоа време, истото го пишуваа, уште пред да започне изградбата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секоја вечер кога уморен ќе се вратев дома, бев лут затоа што ми беше минал уште еден ден од мојот живот кој ми донесе само замор, бес и точно онолку пари колку што требаше за да работам и понатаму, ако таквата работа воопшто и може да се нарече работа: по азбучен ред да сортирам сметки, да ги дупчам и да ги прицврстувам во нова фасцикла, каде што трпеливо ќе ја поднесуваат судбината никогаш да не бидат платени; или да пишувам рекламни писма што безуспешно патуваат низ земјата и претставуваат само непотребно бреме за поштарите; понекогаш да пишувам сметки што некој можеби и ќе ги плати, дури и во готово.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веднаш, без да дадам отказ, го напуштив своето место, си ја презедов врз себе одговорноста затоа што на масата останаа неиздупчени сметки, несортирани, и не ми остана ништо друго освен да заминам дома, да ги земам парите и преку разнесувачите на вредносни пратки да ги информирам роднините за мојата нова финансиска ситуација.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бидејќи, секој од нас секој ден и не забележувајќи поминува низ еден полумомент пред своето раѓање и низ еден полумомент по својата смрт.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во еден миг, помислив да одам на закажаниот состанок во градината кај „Знак прашалник“, за секој случај набавив дури и неизрежан клуч, но тогаш пред оваа намера се испречи една голема промена во мојот живот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меѓутоа, единствената личност што мене ми остави впечаток за време на ова интермецо на мојата вработеност – тоа беше кондуктерот во трамвајот кој со својата алатка за дупчење билети ми го поништуваше денот; ќе го кренеше тоа парче хартија, мојот неделен возен билет, ќе го вотнеше во отворената челуст на својата справа и некакво невидливо мастило на него ќе поништеше два сантиметра – и еден ден од мојот живот – еден скапоцен ден кој ми носеше само замор, ниту приближно со онолку пари колку што ми беа потребни за да ја продолжам таа бесмислена работа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, не можам да го препознам оној свет во кој ги живеев најубавите денови од мојот живот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А бидејќи невестата, како што веќе е напоменато, треба да се идентификува со Венера, во изборот на името Rose препознаваме уште една манифестација на потсвесниот порив на Ергенот да се идентификува со Невестата. Selavy на француски звучи како c’est la vie (тоа е живот).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Така Duchamp-овиот псевдоним може да се чита како: Каменот на мудроста (Rrose) е живот (Selavy) и/или Невестата е мојот живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
6 ДЕЛ МОЈОТ ЖИВОТ Секој миг, секој глас е тажен ме води низ исконот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ми преостанува само да работам на подобрување на мојот живот, преку задоволување на потребите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не го обвинувам, само си ветувам дека ќе го бришам тоа суштество од мојот живот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Следните два дена исплакав солзи колку што немав исплакано за целиот мој живот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од денеска, после отчукувањето на полноќ, мојот живот од кошмар ќе се претвори во бајка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не е тој љубовта на мојот живот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Проклет да бидам, тоа беше најрадосен час во мојот живот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
По малку патување, пред нас се откри најубавата, најтаинствената слика на мојот живот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сликата на домското утро остана како нешто најстрашно во мојот живот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Со љубов во денот чекам да те видам јас морам, морам да ја љубам ѕвездата во твоите гради За да ми светиш во мракот на мојот живот......
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ако си решил малку по малку, твојата љубов да ја снемува... ќе ме снемува и мене, дел по дел од мене ќе умира... како ветар ќе минуваш низ мојот живот, и ќе ме однесеш до безживотниот брег, и таму тивко ќе ме снема во бескрајот...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Само Перо го сакам, тој е човеко на мојо живот и само со него ќе се мажам, ако се мажам воопшто во животов мој, оооххх.....“ говореше Томаица ронејќи солзи и бришејќи ги со шамивчето. ***
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во главната соба седеше татко Таки ја гледаше ќерка си со голема топлина во очите и и рече: „Ќерко, до сега во мојов живот, ретко кој можел да ме победи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тоа е мој живот кој јас треба да го живеам и нема сила што ќе ме натера да постапам поинаку. Јас со грчкио конзул не се мажам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Како еден исчезнат дел од мојот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во мојот живот ја наследив и јас близината на локалните раководители на јужната Народна Република Македонија, потоа на другите владетели како Тито, па подоцна во моите дипломатски години покрај Бургиба и Јасер Арафат, Франсоа Митеран, Марио Суареш, Хуан Карлос Втори II, во чија близина ќе се најдам од 1984 до 2000-та.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И јас верувам во таа заедничка татковина! - прифати Дарвиш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Макар што дипломатското, официјалното, во однос на Палестина, Палестинците и Арафат, големото семејство кое страдаше, повеќе во ништо не зависеа од моето дипломатско посредување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И така, првата директна претстава за него ми ја откри неговиот соборец, повеќе со перо, отколку со меч, големиот палестински поет Махмуд Дарвиш, но не во Картагина туку во Струга, во Македонија, на бреговите на Охридското Езеро.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И така Езерото остана отворената врата на мојот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И двете историски личности на Палестина Јасер Арафат и Махмуд Дарвиш со кои се вкрсти и размина мојот живот, согореа во битките за враќањето во Палестина!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Овде, на брегот, пред големата врата на животот, зачнаа и моите големи пријателства со кои мојот живот и пишување добиваа нова смисла во моите спротивставувања на балканизацијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Продолжуваше мојата мисија во следењето на палестинската судбина, некогаш како дипломат, како амбасадор на државата која веќе не постои во државата која толку силно сакаше да постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во мојот живот, како да ја наследив татковата и семејна судбина на егзилските парадокси, кои секогаш на животот му даваа сосема подруга смисла и го поставуваат во некакво неразбирливо и апсурдно наттрчување со неумоливата историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Владетелот Тито, кој ја обедини по периодот на фашизмот распаднатата југословенска империја на Балканот и ја одржа до својата смрт, а во кој период беше вклопен најголемиот дел од мојот живот, стана повод за моите идни размисли и потраги...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Освен оној што беше воедно и почеток на легендата, на неговото стапување во историјата, што не си го постави како цел за себе...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Легендите никогаш не умираат и кога конечно ги напушта реалноста...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да не сум постоел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XX На бреговите на Охридското Езеро се наоѓаа вратите кои требаше да ги отварам во текот на мојот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лажно се тешев, одложувајќи го одговорот дека Мајка како и секогаш има разбирање за својот син!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но остануваше нешто посилно, пријателската доверба, желбата да се истрае во праведната мисија на мирот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Моите амбасади без конкретна историска локација во времето продолжуваа на еден друг начин да постојат во мојот живот, како негов дел, во продолжение на моите денови од животот, во времето кога беше исчезнато нивното некогашно официјално значење, запрено само во заборавените архивски документи...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Станував амбасадор на една земја што всушност не постоеше, акредитиран од една земја што набргу нема да постои, за да станам подоцна амбасадор на десеттиот дел од таа земја, новата независна Република Македонија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во мене се разбрануваа спомените! Неговото време беше влеано во дел од мојот живот, од моите дипломатски години.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Играта на парадоксите беше всушност самиот мој живот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се свртив кон другите писма, одложувајќи го уште еднаш, според некоја неподнослива леснотија одговорот на Мајкиното писмо, чија содржина, бргу ќе ја заборавав, а им посветував голем дел од мојот живот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше повеќе игра на посакуваните симболи отколку на текот на реалноста која не беше толку идилична колку што се посакуваше...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тие точки на разлеана пепел по страниците, од некогашните занесни читања и заборавно сеење на пепелта од пушените цигари врз хартијата, можеше да се наслутат и трагите на неговото верување во повеќекратниот идентитет кој Балканците фатално го носат во себе, но којшто упорно го одрекуваат една или повеќе од неговите компоненти за да дојдат во конфликт првин со себеси, па потем и со другите...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Охрабрен продолжив: - Во дел од мојот живот живеев со палестинското прашање, првин поетски (откако ја открив вашата поезија), па неочекувано дипломатски (откако станав амбасадор во Тунис првин при вашата палестинска Централа, а потоа и при прогласената независна држава Палестина) и на крајот како човек кој продолжува да го разбира другиот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие остануваа во орбитата на мојот живот во потрага по светлината на слободата...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше уште многу прашања кои сакав да му го поставам на мојот стар пријател Махмуд Дарвиш, поврзани со мојот пријател Јасер Арафат и палестинското прашање, кои беа живо присутни во еден дел од мојот живот за време на дипломатската мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имав впечаток, следејќи го пулсот на владетелите одблизу во мојот живот, посебно во дипломатските години, владетелите, како Тито, Арафат или Бургиба, не само што самите ја немаа моќта да ја разберат и да се прилагодат на филозофијата на Монтењ, туку во своето неверување, неприлагодување на крајот, свртени кон вечноста низ владеење, најчесто го повлекуваа и народот со кој владееја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да сум го зел врз себе непостоечкиот татков аманет да ја продолжам потрагата, да ја довршам неговата невозможна историја, која сама по себе криеше една голема, глобална метафора, која ме доближуваше до филозофските размисли на Емил Сјоран за владеењето...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Монтењ велеше дека вистинската филозофија е можеби во учењето, прилагодувањето на смртта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Според него, крајот на книгата го означува и крајот на времето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинското прашање и неговите главни протагонисти со кои ме доближи функцијата и природно требаше да ме оддалечи, стана значен дел од мојот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да ја отворев уште тогаш таа врата и да го минев нејзиниот праг јас ќе ја задржев посилно во меморијата на мојот живот таа храбра таткова Мајка, Хазбије анм со силен инстинкт низ своето постојано жртвување во животот да ја спасува својата рожба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Речиси секој стих на Махмуд Дарвиш означуваше стапка на враќањето од егзил, кој никогаш нема да се оствари.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше израз на лицето како да бара нешто значајно во своето сеќавање: Но да се вратам уште еднаш, драг пријателе, на мојата вечна Шпанија во мојот живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имав и имам поради тој париски докторат денунцијанти до крајот на мојот живот, кои станаа марксисти за секаква употреба, до денешни дни!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Последната надеж останува во моите книги, преку нив да ја довршам мисијата на мојот живот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сега се отвора нова страница во мојот живот како прва страница на роман што можеби некогаш ќе го напишам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Сепак, ти си дел од мојот живот. Те сакам Нино.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ние сме едно стебло, иста судбина.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се покажува дека Ема била во право: јас сум Тој Некој кој допрва ќе ги испишува празните страници од нашите животи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тука се луѓето кои ја имаат моќта да го контролираат мојот живот, си помисли Александар, животот на родените и оние кои допрва ќе се родат во оваа малечка земја.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ама јас го мразам секој дел од мојот живот, секое ново парче мебел кое влегува во мојата куќа, секој фустан што татко ми ми го купува.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Само во тој еден единствен момент во целиот мој живот, јас поседував вистински конкретен доказ после настанот... години по него.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Среда Ноември Мојот живот - уметничко дело - по порачка зашто уметноста нема цена, таа е бесплатна.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Оптоварен со тајни и со амбиции, животното чувство на тој човек се осакатило и, така сакато, го сакати, еве, и мојот живот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Симона го нема, а и да го има, и тоа не определува ништо важно во мојот живот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Најдолгиот ден во мојот живот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
И бев сигурна дека Ти си тој што го чекав толку години да се појави во мојот живот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
А така и ќе биде до крајот на мојот живот. 44.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
3. Овој датум, 5 март, беше важен датум во мојот живот, датум кога се решава сѐ, за живот или смрт.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
23 април Најтажниот Велигден во мојот живот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
До крајот на мојот живот ќе се будам и ќе заспивам со тебе во мислите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Една слика од детството, сиве години од мојот живот остана врежана длабоко во мене.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Полицијата ме бара. Имаше премногу контрола над мојот живот“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но кој знае зошто, тие во мојот живот секогаш се остваруваа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Компјутерската наука е прекрасна наука и многу од основачите се сѐ уште живи. Marvin Minsky беше многу важна личност во мојот живот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јас само сакав со два-три збора да раскажам за мојот живот. За илустрација. Не смеам ли?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
На пример дека во мојот живот сега се појавува пресвртница, дека ме чека чудесна, страшна, волшебна среќа...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЉУБА: Кога денес тој дотрча со фалшив изглед на верно куче и ми раскажа, пред очите ми пламна буквално сѐ, целиот мој живот, и, како хартија, изгоре.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А сите тие се лица на луѓе, кои јас ги знам или порано ги знаев и кои сега го набљудуваат мојот живот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
За мојот живот јас ќе си го берам гајлето.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Как да забравам то, за кое болејам, Кое поддржават мој живот?
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Зар има уште нешто непознато за тебе во него? – Во каталогот, мил мој, е запишан најубавиот дел од мојот живот! – Сигурно мислиш на времето на нашето патување во Италија, во 1939 година?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој ги спроведуваше плановите на Дуче. – Но тој беше споредната личност, во нашето нају­баво заедничко годишно време, најубавото време на мојот живот, на моја италијанска пролет... – Тие сакаа да нè проголтаат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И така, како што одминуваа годините на мојот живот, Мајка ми беше сѐ поблиску, сѐ до миговите кога средбата со неа се преточи во оваа книга.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се случуваше Мајка, додека запираше врз овие обележани пасажи, да ги чита гласно, а потем да зборува со некого, во сржта на својата самота, кога најмногу веруваше дека Татко е крај неа... XLI Мајкините доаѓања во мојот дом беа најубавите мигови во мојот живот, во животот на моето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
– Да, мили, тоа беше италијанската пролет во мојот живот! – Таа година пропадна Албанија. Ја окупира Италија!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не можев да ги разберам, до доцна во мојот живот, сите причини за Татковата радост во тие мигови.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Хичкок: „Да, уште еден компромис. Видете, мојот живот е полн со компромиси.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас не сакав да ги изумам, но немав доволно љубов кон овие јазици и нивната литература, онолку колку што ги имав опробано, за да можам да им го посветам остатокот од мојот живот: ниту кон јазиците како такви, ниту кон чистата ученост, предавањето или проповедањето.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Ми префрлаш за мојот живот?“ Неговата напнатост попушти.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Најпосле, тоа не е единствена жена во мојот живот.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се прашав: колку има до тој воз што секогаш се вртел в круг и ме истоварувал сегде, за сето време на мојот живот? Не одговорив.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Но, еве се вести залезот на мојот живот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И ете, тоа трае до крајот на мојот живот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Затоа и дојдов овде пред вас како пред браќа по судбина да ви се исповедам, да ви ги кажам моите последни маки пред крајот на мојот живот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако беше така, еден ден од мојот живот се губи, и тоа токму оспоруваниот понеделник, а средбата со другарот секретар исчезнува.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И оваа подзаборавена епизода од мојот живот, гледаш, се обнови од случајното совпаѓање меѓу еден паричник и една футрола за очила.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Несомненоста на откритието што и не помислував да го сместам во папките на сонот, зашто и не беше дојдено од таму, наеднаш го сфатив како порака или како наговестување на сомнението дека можеби не сме гости само на еден единствен живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Велам мојот живот иако знам дека тој мој живот не е осамен остров туку е дел и од многу туѓи животи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова го спомнувам само затоа зашто сега веќе сум сосема сигурен дека токму тоа беше оној клучен момент во мојот живот што подоцна секој ден грижливо ми ја отчукуваше судбината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели токму јас бев единствениот кој се обидуваше последниве денови да ја увери Загорка Пеперутката дека се лаже себеси кога мисли дека е во состојба да создаде живот што ќе поминува покрај другите без да ги допре.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но и покрај таквата увереност, додека гледав во текстот на Грофот сфатив дека си го поставувам она чудно прашање: во кој мој живот ги имав видено тие мали картички со бујни водотеци од стихови?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
-Мојот живот е многу обичен - додадов - и според она што претставува мој животот и мое секидневие не верувам дека имам некакви шанси и место во литературата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа секогаш треба да го имате на ум“, ѝ се исповедал божем тој на Рајна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мојот живот е управуван од вашиот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во тој луфт, тој циркуски неон и сега не се познава каде е мојот живот, мојата скриена фалинка не сум крив јас виновни се оние кои веруваа полесно ми беше да бидам неограничен во слободата да грешам, одошто да сакам ја имав секоја имајќи ја безличната жена, не груба, не глупа, не грда напросто ефемерна бришаниот простор ме плаши, не празниот ѕвездената прашинка која светка под папокот на мојата скокотлива куртизана, судбината мојот детски инат, залудното препознавање во сѐ што не сум јас зар не сум доволно смртен за да бидам и жив, и со себеси соочен зар јас ќе го напуштам светот не тој мене, мила моја!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
АРСО: Во животот, Теодосе, има многу пострашни работи. А најстрашни се: лошо срце, лакомо око и граблива рака.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Јас на овој ред! Јас ова да го дочекам, во мојот живот... (Со длабока воздивка.) Е, што бил животот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Затоа е добро да се дружиш со нејзините две ќерки, Лиза Минели и Лорна Луфт. (1979) ◊ Отсекогаш сакав Таб Хантер да ме глуми во приказната за мојот живот. (1980) ◊ Factory беше место каде можеше да ги пуштиш проблемите сами да излезат, а поради тоа никој да не те мрази.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Мојот живот, бидејќи се случува во другиот, станува тајна за себе самиот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но моите стравови се многу реални; мојот живот и мојот ум се дел од една застрашувачка стварност.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И. К.: Не. Не поради недостаток на материјали - денес во Русија можете да направите сѐ што сакате.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но само така знаев дека тоа сум јас, јас која грешам и ги исправам грешките, јас која простувам, јас која сакам и се обидувам речиси секогаш да ја кажувам вистината.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Маските кои и даваа форма на мојава душа сега се сон, а сонот е мојот живот, живот кој можев да го пронајдам само длабоко во ноќта, кога бевме сами јас и осаменоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тоа е тајната и на мојот живот, оваа душа не ми припаѓа само мене.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За неколку секунди после полноќ ќе падне совршениот надворешен оклоп и јасно ќе може да ги видиме љубовта и ранливоста кај сите од нас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со инаетлива амбивалентност се обидувам да ги совладам сомнежите дека судбината не ги вмешала своите прсти во моите избори и одлуки и не би се случило она што се случи ако јас самата со целата присебност и свесност во моментите на рационалност го издлабував коритото по која тече реката на мојот живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не ми недостасува таа малку среќа, ми недостасува една насмевка, таа е мојата радост.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Никој нема да ти го допре срцето, зошто таму е моето срце, во твојот поглед е мојот лик, во твоите очи мојата убавина, на твоите усни мојот копнеж, на твојата душа мојата љубов, на твоите гради мојот живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Често можете да се фатите самите себе како стоите пред огледало и се прашувате: кои сте вие од другата страна на огледалото?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Го оживувам сеќавањето на секоја приказна од мојот живот без вина и каење, зошто нема за што да се жали, на крајот ќе ни биде мило што излегло како што е, тоа е вистината вредна за раскажување, јас сум единствен сведок на мојот живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мојот живот е потрага по вечна љубов иако знам дека еден ден сѐ ќе заврши, сѐ ќе се изгуби без трага во движењето на материјата и времето ќе застане, но знам дека каде и да сум еден ангел Серафим (ангел од највисок ред со три чифра крила) е секогаш на моето рамо.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не научив да живеам во потчинетост, не поради гордоста, јас сум господар и слуга на мојот живот, несакав никој да ги решава проблемите што сама ги создавав и секогаш се справував со работите на потежок начин.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но оваа рамнодушност и покрај сите пречки, неверства, алчности, нискости, тешкотии, разочарувања и предавства се обидував да ја заменам со настојувањето, желбата, копнежот, со сите сетила, со сета страст, жед и енергија да го прифатам реалниот свет, да го осетам, почувствувам, допрам, доживеам, проживеам животот кој пулсира, кој се пени и прелева, несакајќи да изгубам ниту еден момент од него, зошто моето постоење е доволна причина за мојот живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Затоа што таа љубов е мојот живот, за таква љубов бев родена.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Го сакам секој агол од моето минато, секој момент од приказната на мојот живот, тие создаваат интегрум, неповредена целост на моето битисување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Љубов која прави да гледаме во светот низ очите на божественото срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас и два живота да живеам нема да се доволни да простам и заборавам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како некој да ми го украл животот и како некој друг човек да живеел со мојот живот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И во таа брзина и мојот живот некако избрза, се истрга и еве ме уште жива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можат сѐ да ми направат, ама ме оставаат жива, што се вели, иако не им треба мојот живот...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја имав среќата во животот да се најдам под сенката на неколку такви личности на Франција, кои му даваа една сосема подруга смисла на мојот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
По Визби, повеќе не го видов Јусуф Вриони, но нешто големо и значајно од него остана, се влеа во мојот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таа ме изненадуваше постојано со своите писма: час ми пишуваше за некој збор од книгите, за некој настан од Македонија, поврзан со мојот живот и моето семејство во контекстот на актуелноста, час зафаќаше големи прашања од егзистенцијата, поттикната од читањето.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пролетта на 1993 г. во Арл има посебно значење во мојот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Јас не сум во состојба, а да не ви пишувам, да ви ја изнесам целата вистина, која вие ја загатнувате и ја насетувате во моите книги, во мојот живот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Блесна врз моето писмо и потоа исчезна засекогаш, оставајќи силна трага во мојот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ги следеше моите патувања, настаните во мојот живот, имајќи ја пред себе сигурно спиралата на моето движење во животот низ пишувањето... 1 мај 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сите ваши текстови се само обид да се најдат одговорите на прашањето поставено на вашата мајка: што е душата?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но, колку помалку пишував на нејзиниот, мајчиниот јазик, таа с повеќе се оддалечуваше од моите соништа!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се случи мојот живот да го красат неколку прекрасни еврејски пријателства, од детството, до Едгар Морен, и еве сега и со вас, во нашата преписка, толку благотворна за мојата балканска сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таа беше навлегла во многу подробности од мојот живот, од моето семејство, од мојот Балкан.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Моето пишување за Балканот на мајчиниот јазик, потоа на јазикот на моето образование, македонскиот, во времето кога се загрозуваше соживотот на народите на овие јазици, кога преовладуваше сеништето на делбите и територијалните разграничувања на населенијата, судбината на моето пишување, моето служење во дипломатијата како прв амбасадор на Република Македонија, беа клучни прашања со кои се соочував во мојот живот во потрагата по вистината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И така пред ,небескиот трибунал ќе морам да си се бранам сам, како што тоа го чинев кога пишував на земјата на двата јазика на мојот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И кога чувствувам дека ја губам невидливата оска на постоењето, точката на гравитацијата на мојот живот, рбетот на сите зборови во животот, мајчиниот јазичен код ме потсетува дека рамнотежата се одржува и со јазикот на другиот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Моите текстови, моето раскажување, како да се наоѓаше пред олтарот на храмот на читањето, пред вниманието на мојата читателка Елен Лејбовиц.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Господине, Би ми било тешко сега да се сетам на пасажот, зашто не знам во која од вашите три книги се наоѓа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Меѓу нив сигурно мојот живот и моето пишување најмногу ги означија Едгар Морен и Елен Лејбовиц... 4 јануари 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неколкуте реда што ми ги напишавте вистински ме смирија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И, еве ме со последните аргументи да докажам дека кога ќе се вкрстат два или повеќе јазици во една душа, две судбини во една, тогаш сигурно се открива душата на заедничкиот јазик на животот, без оглед каква ќе биде конечната пресуда на ,небескиот трибунал на моите предци...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Комесарот се засркна, силно се искашла и скоро со зарипнат глас рече: - Еве го крајот на заклетвата што никогаш не смеете да ја заборавите: - дека мој идеал е слободна и демократска Грција, напредокот и среќата на мојот народ и во служба на овој идеал го ставам оружјето и мојот живот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И тебе и сите вас ќе ве потсетам: Јaс, чедо на народот на Грција и борец на Демократската армија на Грција, се колнам дека ќе се борам со пушка в рака, ќе ја пролеам мојата крв и ќе го дадам мојот живот за да го истерам од мојата татковина и последниот странски окупатор.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја прочитав првата книшка во мојот живот и како да се најдов во друг свет, со други луѓе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Повеќето од тоа што го кажувам го поткрепувам со случки од мојот живот, сметајќи дека така сум поразбирлив и поблизок до вас.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Не верувам дека нешто чудесно допрва ќе го измени мојот живот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Што имам јас од мојот живот, ако тебе не сум те извел на пат.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
БОЖО: Зошто? ЈАКОВ: Затоа што сум жив заедно со нив. Барам да видам што пишуваат за мојот живот. Нема ништо.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Мојот живот... мојот живот. Јадев трева по планини во војната. Менував служби.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Немам јас гајле ни за вашата вера, ни за вашите фрески. Мене ме мачи мојот живот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
А, згора на тоа, бев сигурен дека наставничката Трпана малку ќе ми прогледува низ прсти тие денови додека моите беа на пат, водејќи сметка за „нарушувањето“ на мојот живот без родители.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Еден од оние афричко-топли августовски денови, дедо ми Баџак го видов за последен пат во мојот живот..
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сето тоа се случуваше во неделата, а веќе во понеделникот - по ручекот, откако телефонот панично ѕвонеше, а мајка ми (по кусиот разговор со тетка Јорданка) ни ја фрли слушалката сета избезумена, и замина со татко и чичко Благоја - соседот, татко ѝ на Величе, во Влае, оставајќи нѐ на чување кај тетка Ленче - мојот живот продолжи да трае без дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Напротив. Ѝ бев лут како никогаш во мојот живот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Да, барем е другата страна од ист тип на душевен израз, интелектуален израз, една мала страна, ако сакате, но доволно различна да стане посебна и да го дополни мојот живот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Точно, точно, не сакав мојот живот да зависи од моето сликарство.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Да, тоа навистина беше мошне важен момент во мојот живот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Пелагија ѝ се обрати на Перса со молбен глас Мајко Персо, овие сандуци со свои раце ги направи Танаско и во нив чинам е сиот мој живот, голема молба имам да бидат во одајчето со нас покрај твојот убав старински мебел!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Како пустиот јас да ги спасам, кога рацете ми се врзани, а и мојов живот не вреди веќе ништо?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој април, таа година, беше најтажниот месец во мојот живот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И така... Чудесна среда беше пред мене. Најубавата во мојот живот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Му велам на Игбал, да не постоеше, мојот живот ќе беше сосема поинаков, обичен, како сите животи на девојчињата од моја возраст, а тој нишка со главата лево-десно и повторува неколкупати: О.К., О.К., О.К. и се смешка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа пак што не ми се чинеше, туку бев сигурна дека е така како што гледам, беше Игбал, седнат крснозе, Игбал за кој јас во тој момент уште не знаев ни кој е, ни дека така се вика, ни од каде доаѓа, ни каква значајна улога оттогаш натаму ќе има во мојот живот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Летај, Бреза, летај и не плаши се!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби беше тоа тајната на мојот живот што се постилаше пред мене, очекувајќи ме да навлегувам во неа и да ја откривам секој ден, секој час, секој миг?!?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие два дена бев во вистинска треска.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Си реков на себе, па поинтересна шпанска серија од мојот живот не би можела да најдам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тоа повеќе нема да се повтори во мојот живот. Тоа не доаѓаше предвид.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Инаку да знаеш моите роднини секогаш ќе бидат дел од мојот живот, тие ми се крв, ама ти веќе никогаш нема да имаш место во него.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ѝ кажав на мајка ѝ на Ило да ги однесе до таксито кое ќе пристигне во секој момент Чекав и се тресев, како тоа да беше најважното нешто во мојот живот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Змејко во мојот живот беше неизбежен мост за да преминам на другата страна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За жал, иако јас не го правев тоа, мене многу често ми го правеа дечковците, со моите блиски пријателки, за да дознаваат работи за моето минато, детали за мојот живот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Секако дека во мојот живот сонував за многу работи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Дај природо, мојот живот да е далеку од секо штуро примирување.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)