ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Очекуваме провокација и добиваме провокација, но во една неинституционализирана форма.

Истражувањето на Гамбони на иконокластичкиот елемент на модерната уметност сугерира толкување на саботажата како врв на Модернизмот.

Во историјата на модерната уметност три основни извори се земаат како најважни за настанувањето на денешниот мејл-арт: Њујоршката дописна школа на уметноста (New York Correspondence School of Art), основана 1962. од американскиот уметник Реј Џонсон, чија активност се состоела во праќање на сопствените колажи на одреден круг пријатели и уметници (вкупно имало стотина вклучени), по што добивал уметнички одговори; потоа е важно француското движење Нов Реализам (Nouveau Realisme) во рамките на кое во почетокот на шеесеттите Ив Клајн и Бен Вотје создаваа „поштенски скандали”; третото движење е меѓународната група Флуксус (Fluxus), која шеесеттите години работеше врз испитувањето на пропусноста на поштенскиот медиј како и на парафразирањето на неговите средства (марки, печати, дописни картички итн.).

Двојната природа на идиотизмот Како што пишуваше Од Боде (Aude Bodet): „Hains ја гледа модерната уметност како еден вид широка хералдика на потсмевањето: се работи за персонифицирани апстракции, односно симболи кои денес го сочинуваат грбот („амблемот”) на уметникот и често се всушност негова целосна продукција.”

„За првпат во модерната уметност, на прагот на цивилизациската заостанатост и резигнацијата на индустриското општество, една архетипска концепција стана клучен настан при поврзувањето на нашата рационална сегашност со нашето минато.

Иако Хундертвасер, користејќи ја таа злосреќна синтагма, имаше во мислите нешто сосема друго за разлика од она што го мислеа националсоцијалистите, кои од доаѓањето на власт ја прогонуваа модерната уметност и конечно ја сатанизираа на изложбата „Изопачена уметност“ 1937 г. во Минхен, сепак таа веќе сама по себе предизвика непожелни асоцијации.

Онаму каде што тоа било можно организаторите на изложбата во Палацо Граци се обидувале да обезбедат реплики, како оние на Линде за Музејот на модерната уметност, изработени во раните 60-ти.

MARCEL DUCHAMP

Поради реткоста, кршливоста и кратковечниот квалитет на делата на Дишан, секој обид тие да се изложат на разбирлив начин (надвор од непосредните рамки на колекцијата Аренсберг, во Музејот на уметноста на Филаделфија) неизоставно се потпира на реконструкции, реплики, копии и едиторски трудови. (2) Ова особено важи за редимејдите, од кои повеќето биле сметани за безвредни па затоа и исфрлени (дури и од самиот автор). okno.mk | Margina #4-5 [1994] 105

На долги и кратки патеки има да биде збркано, неодредено и чудесно. Robert Storr е креатор на современи ликовни дела и скулптури во Музејот за модерна уметност. Jir`i [ev~ik i Jana [ev~ikova

Затоа, наместо него, на изложбата беше изложена потполно верна реконструкција што неодамна ја направи Улф Линде, поранешен директор на Музејот на модерната уметност во Стокхолм. (претходната реконструкција што тој ја направи во 1961 се оштети - како и оригиналот - при транспортот).

Со своето дело и живот, Марсел Дишан направи вистинска револуција во модерната уметност.

И како што сугерираше и самиот плакат, “Големото Стакло” беше во фокусот на изложбата во Палацо Граси, но оригиналот беше премногу кршлив за да може да се транспортира од Аренсберг Колекцијата од музејот во Филаделфија, каде што сега се наоѓа (закован е на постамент, цементиран на подот).

Сепак е јасно дека Риверс поседува креативно јадро, и дека неговите неуспеси најчесто се резултат на первертирањето на неговата моќ и неспособноста константно да остане во контакт со своето влијание. желбата за признание и награда без сомнение е пречка во развојот на Риверс а неговиот нагон да живее и работи со полна брзина, понекогаш го попречува а понекогаш го свртува неговиот пат од талентиран но дезориентиран почетник, кон значаен оригинален мајстор на модерната уметност.

Но никогаш во својата кариера која сега веќе опфаќа четириесет години, овој уметник не ги маскирал своите намери и не нѐ мамел во врска со својата мотивација.

Неговата неприкосновена искреност, за добро и за зло, го покрива целото негово дело и ги прави достоинствени дури и неговите најголеми гафови. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 235 Риверс никогаш не е помалку од потполно вклучен во задачата што си ја поставил: да го украси своето доделено место во историјата на уметноста со толку многу незауздано изобилство колку што самиот може да поднесе.

Риверс е роден во 1923 година, во Бронкс, Њујорк.

Истата прикажува судир помеѓу сферите на модерната уметност и некомпетентните култур-трегери, то ест оние кои не можат да ја сфатат нејзината улога.

Веисхедел ја фали модерната уметност поради „изворната сила“ но смета дека е само „преодна“.

Обратно, класицистите можат да се спасат од баналноста и крутоста само така ако во лицето на маниристичкиот брат не го гледаат исклучиво знакот на Каин, туку и заедничкиот однос спрема апсолутното. okno.mk 249

Модерната уметност сѐ уште не го надвладеала сукобот предизвикан од брзата и делотворна асимилација на историските авангардни движења во системите на тоталитарните држави.

За време на Студената војна, голем број уметници емигрираа на Запад, и лажното уверување дека МОДЕРНАТА УМЕТНОСТ, без разлика дали доаѓа од Исток или од Запад, е толку универзална што може да биде класифицирана под исто име: тековен -ИЗАМ, стана општо прифатено.

Навистина, една од главните задачи на секоја историја на рецепцијата на модерната уметност е да се докажат идеолошките моменти во божем општествено неутралните формални анализи на уметноста...

При крајот на 19. век култивирањето на naïveté се апсорбираше во поширок интерес за истражување на она што беше закопано во високоразвиената култура 104 Margina #21 [1995] | okno.mk на fin-de-siècle Европа.

Џонатан Финеберг Инфантилизам и уметност Невиното око И дејата дека модерната уметност има нешто заедничко со детското цртање не е воопшто нова.

Тој внимателно ги сортираше, ги означуваше по години, и одеше до таму што еден цртеж му испрати на Кандински 1935. година, а два на големиот колекционар на модерната уметност Албер Гелетин (Albert Galla- tin) 1938. година.

Уште на почетокот од овој век, многу етаблирани сликари, вклучувајќи ги Василиј Кандински, Пол Кле, Пабло Пикасо, и Хуан Миро беа вистински заинтересирани за детската уметност.

На крајот Гелетин ги предаде на филаделфискиот уметнички музеј заедно со останатите слики од неговата прочуена колекција.

Како и многу друго во модерната уметност така и корените на овој интерес за детската уметност лежат во романтичарското движење кое меѓу другото, детската наивност ја интерпретира како „генијалност”.

Според романтичарите, концептот за детската невиност обезбедува четири нови квалитети: прво, многу подиректен пристап во уметничката инспирација; второ, способност да се видат работите пообјективно - какви што навистина се.

Тоа е прв таков случај во модерната уметност.

Жилберт&Џорџ: Да, но во служба на значењето.

Ова внатрешно чувство, таа внатрешна душа веќе не постои во модерната уметност.

Поголемиот дел од модерната уметност е чиста површност, целосна површност.

Денет: Но и вие многу употребувате површина, во буквална смисла на зборот.

Целта на тој музеј беше од странство да се донесат слики за да може да се оствари некој тип на сообраќај меѓу двете страни на модерната уметност, и музејот беше сосем успешен.