модерен (прид.) - традиција (имн.)

Радикалното читање на Борхес/Дерида, сигурен сум, би покажало дека сме дојдени до таков раскин, иако Дерида не е наклонет да прифати “пресудни раскини”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но ако е така и кај Борхес и кај Дерида - исчезнување на антериорноста и авто­ритетот, трансцендента­лниот означеник, било Текст или Автор - зарем не се соочуваме со еден голем, радикален раскин или прекин со модерната традиција?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Иронијата е можна кога е постулирано присуството на некој авторитативен систем на знакови кој ја носи вистината; модерната текстуалност настанува од ирониското оддалечување од тој извор, но ако не постои магнетно поле кое би ни укажало на насоката во текстот, фрагментите слободно летаат не чувствувајќи дека се раздвоени, ниту чувствуваат носталгија по знаење која е присутна низ целата модерна традиција.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со други зборови: зарем отсуството на таквиот текст или авторитет не го дезактивира механизмот на најсеопфатниот троп во модерната традиција - иронијата?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)