млад (прид.) - невеста (имн.)

А народ: мажи, жени, деца, млади невести, подгрбавени бабички, старци со бастуни - пак ја посетуваат црквата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој имаше оставено в село млада невеста и бебенце.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пак се наготвија мазници, кокошки, алви кај Велика Спасевска; пак се изнапија сите топла ракија, служена од убава млада невеста; пак ги протепа бешивци и полчивци и ги пушти да си одат дома и да печалат, кога ќе дојде на есен да платат, ако не сакаат да ги продаде сосе деца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Убаво си наумил, бег, убаво. Оти да не појдиш; оди прошетај се, како да е ќе се опуле некоа, ако не млада, оно од постарите!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги виде сите свои робови и робинки пред себе; ги виде и убавите и млади невести Доста и Дунава Макреви, ја виде и бела Бојана Жиовката, па погледот му падна и на Доста Рожденката, околу која толку години се вртка, но сега кај него немаше ни зрнце милосрдие, ни зрнце мерак, ни зрнце човештилак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така гледајќи ги, крвнички, тој бараше само едно: да ги најде вистинските бунтовници, иако сега сите му се гледаа кумити и бунтовници, та во својата врела глава си ги претставуваше и децата од две години како пораснале и станале кумити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вака — јас стар, ти стар, белким ќе опулит некој младо невеста во нас — божем се нашакува Арслан и го погледна под око Трајка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој нема повеќе да го гледа тажното лице на сестра си, за која се пее во селото: “Крстанице, мори, млада невесто што ти лице, мори, овенало како платно, мори, небелено...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Како би посмеала таа - млада невеста, да се оплакува штом старите решиле Крстан да оди.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Секој од нив си имаше по некоја мугра или вечер, кога оставил млада невеста - роден крај...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Како што велеше баба му, имаше уште црвци во газот, па не можеше да се скроти на расклопено столче и со платното на штафелајот, седнат пред него како млада невеста што гувее (или пак тој ќе гувее пред празното небаре невестинско платно?), да нанесува умерени бои, одбирајќи од палетата со соодветната четка и внимавајќи да не капне не на морски туку на селски под.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И му заповедаше Ајде сега, Божано, покажи како се бели и како се пудри млада невеста.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А неа, Ристана Голушкоска, тогаш млада невеста и трудна со Димка, дури другиот ден, во време пладнина, ја најдоа жителите на Потковицата на мртво истепана и полуосвестена во тремот на куќата нивна и не смеејќи да ја однесат на доктор во Прилеп, се плаѓеа да не ѝ направат поголемо зло, сами ја лечеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И ќе ѝ заповедаше на домаќинката да донесе горојна и ќе го натераше попот српски да се пудри и да се бели - со горојна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И оздрави, кутрата: но од ќотекот си остана алипна во умот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не дават овци да пасет, овци да пасет в к`шли солунски, прибират млади стројни девојки, стројни девојки и млади невести.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Оде што оде, дооде, младост си борба изживе, тешка го тага налегна на гради машки јунашки: тага за мајка сирота, в црнило што ја остави, и мила млада невеста со таа убост приказна.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
- Млада невеста, пуштена сама? - не му се вклопуваше во главата ниту тоа што дојде сама, ниту тоа уверение.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Арно ама, секој од нас има бујна и млада невеста, чиишто плеќи и раменици се свикнати на тежок товар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Лесно му било да го каже тоа, зашто потајно ја мразел својата млада жена и сакал да ја симне од врат за да може на нејзино место да донесе една млада Гркинка со руса коса.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Двете сестри - за в други куќи млади невести веќе заминати.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Лелеци четворни - за сосечените таму далеку на Беласица, за ослепените, за неживите и живите во селото, за попленетите млади невести, моми, момички и дечиња!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Се грижеше за неа како за млада невеста.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Обично се вели за манџата чмее чудило — нешто за чудење шаит — сведок шака — смеа, шега, нешто несериозно шеј — предмет шепнипокров — шепотење под покров со младата невеста шилеже — ланско јагне шубе — сомнение шупур — чешма со шупурка шутарка — скршено грне, бардаче, ќуп.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја виде дуда, голема девојка станала, та дури и млада невеста, попова снаа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бисера им ги даваше вчерашните на девојчињата, носеше и таа како млада невеста по чешмата, по реката и каде што излегуваше по комшии.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И навистина, спаијата беше кладен на конак кај долни, а придружбата кај горни Батанџиовци, кои беа делени, а во секоја куќа имаше по две млади невести.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста ја вложуваше сета сила и умеење што поарно да ги „исправи на нозе“ и со голема нетрпеливост чекаше да дојде и оној ден кога нејзините мечтаења ќе се збиднат, кога ќе ја види Нешка мома, Толето ерген и уште понатаму — Нешка невеста, а Толето зет крај млада невеста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Додека млади невеста, младоженци не се причестуваат до годината, оти „не се чисти“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ако сака господ, ќе му се наиграат утре Макревите моми и млади невести.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си го симна букарот, го остави на ред, а Доста ги остави ѓумовите и застана крај Митра, срамежливо, како што ѝ прилега на млада невеста и тоа јабанџика.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста пак, како млада невеста, се дотера — скопци, павто, решмиња, синџири, прегачи и така натака.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ти се поти горе по ридот тричетирипати, друг да се радува со млада невеста, а попот со три лири пари.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама затоа пак, тие, откако ги фати спаијата за свои соработници, не оставија ни еден витолишец да не го прашаат што е и како е в село, а особено каде има поубава ракија и млади невести.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Mope — нова млада невеста; море — питулици со мед; море, — кубаси со сланина; море — топли булиња!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Невестата Митра веднаш го пречека: — Mope, лели си имаш млада невеста не ти требе јадење, токо донеси некое дрво, оти огнот загаснал.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Марије млада невеста родена деведеста по грешка со дете заглави свадба мораше да направи Везден на мобилен киснеше на шопинзи често идеше со другарки кафе пиеше мажот и непран идеше
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Марије млада невеста промискуитетна и нечесна сеуште мажи шармираше а висок морал пропагираше Везден нокти лакираше со свекрва очи си вадеше до ова да дојде немаше да мислеше дур се ебаваше Сексот и градот го гледаше и ретко алишта пеглаше во бракот што влезе се каеше ни јајца да спржи не знаеше
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Марије млада невеста носеше чорапа мрежеста правеше шеми на сто места уште во умот будалеста А мажето нежно папучар стана незнае која да фати страна до вечер доцна на работа црнчи а Марије в кревет до пладне крчи
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Си претстави како ќе најде убави моми и млади невести и од сите ќе ги избере најубавите и ќе ги донесе во својот харем, кој и инаку не беше празен.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На овој истиов поп и на кефалијата еден од чифчиите од Букри, им раскажа на Атпазар во Битола, дури ги држеше воловите од бегот што беа за продавање, како нивниот бег сите ги затвора ноќе во кошарите заедно со стоката, некои дури ги врзува за јасли со долга ортома за да можат да им турат сено на коњите и воловите; како наутро ги одврзува за на работа, им удира по десет грбачи да не зборуваат зашто се робови и им ги предава на ќаата кој по углед на бегот и по негова наредба, барем по три пати на ден им удира по десетина-дваесет грбачи; како за мали кривици ги врзува летно време по цел ден за некој дирек или дрво голи и намачкани со мед или маст, да се збираат мувите и осите на нив; како посега на честа на секоја млада жена и девојка што ќе му се допадне, а веќе првата ноќ по венчавањето младата невеста ќе ја преспие со бегот на кулата, тоа си е адет и закон.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ЃОРГО: Коџабашијата Панко со заптии! (Сите уплашени.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Да си ја допееме песната! (Пее, сите го придружуваат.) Стојан се подразбуди, на невеста говори: „Стојанице, ти млада невесто, што ми лади лицето, дали ситна роса поросува или силни дождови?...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Аферим, бре, кум Поцко! Бре, дарба имаат Циганите за пеење и веселба!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Со песната и се пее, и се плаче! (Почнува да пее, сите го придружуваат.) Болен лежи, млад Стојан, болен лежи, ќе умре, над глава му младата невеста с’машко дете на раце, солзи рони, солзите ѝ капат на Стојаново лице...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И ќе си лежам под дебелата сенка на селскиот чинар а младата невеста со прачка добро обрасната со шиироки лисје, ем ќе ме лади, ем ќе ги тера мувите од мене...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така... Јас ќе си лежам, ме разбираш, под дебелата сенка на чинарот, а таа, младата невеста, рано на сабајле, разбудена од пилето - билбил, фрас вака, фрас така со гранката - ќе ги тера од мене досадните мувишта...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И тивко, така, колку за свој ќеф и мерак ќе си потпишувам и ќе си потпевнувам: Пилето ми пее рано на сабајле И ми ја буди младата невеста...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На зајдисонце чупите и младите невести не отидоа со стомните на чешма по вода.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пред лицето на овој град веднаш се отворала морската шир, начичкана со белите, штрклести дамки на бродовите - странските, што секој час доаѓале, и домашните - стари и нови, кои од бродоградилиштето излегувале накитени како млади невести.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)