мек (прид.) - дланка (имн.)

Тој ја спушти меката дланка на моето теме и се насмевна.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ноктите до болка се впиваат во меките дланки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од другата страна Ангелот Ја услишува вашата помисла За спасение За благо дарение на мајсторот На чудотворните длабочини Во кои се разнесува мојата молитва: Врати ме Боже Во деветтиот круг на стеблото Врати ме Боже Во благотворниот отров на змијата Врати ме Боже Во очниот пламен на орелот Врати ме Боже Во топлите одаи на каменот Врати ме Боже Во меките дланки на каменорезецот Врати ми го Боже Сонот за Мајка Врати ме Боже Во статуата за да бидам душа За да дишам во оваа самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Чувствува внимателно и нежно допирање на мека дланка којашто полека се спушта на неговата глава.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Дедо ми погледна во празниот кафез и рече: - И право е.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тој направи еден вид извинувачко движење со меката дланка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)