македонски (прид.) - револуционерен (прид.)

__ 54) Јаворов Пејо - бугарски поет, кој две години одел со четата на Гоце Делчев; 55) “Смрт или слобода“ - илегален весник на Тајната внатрешна македонска револуционерна организација; 56) заптија - турски полицаец; 57) Вода чекам - јавка, чекам човек; 58) Пријатели - јавка од тие луѓе; 59) Чичко Чанко чука - јавка, да го пропуштат; 60) Димитар Гуштанов и Ѓорѓи Бродлијата - војводи револуционери; 61) Димо аџи Димов - виден револуционер, социјалист; 62) аскер - турска војска;
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Слободата сама не паѓа од небото. Ние треба сами да си ја извојуваме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Документаристичкиот приод во градењето на романот се отсликува и во цитирањето на познатите документи кои тангираат конкретни личности или настани за кои станува збор, и нивното присуство во народната песна, кон која Николески има посебен респект.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тие ќе се употребат за потребите на Внатрешната македонска револуционерна организација. Гоце Делчев.“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во слободната татковина, како море се лулеат златните жита.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој комитет се вика: Внатрешна македонска револуционерна организација.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој рече: - Браќа! Тука меѓу нас се наоѓа братот Гоце, член на Централниот комитет на Внатрешна македонска револуционерна организација.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Историската вистина е проследена не само низ биографијата на главниот јунак, туку и со формирањето на Внатрешната македонска револуционерна организација во Солун 1893 година, движењето на социјалистите, формирањето на комитетите и кружоците, личностите на Даме Груев, Ѓорче Петров, Димо Хаџидимов, Пејо К, Јаворов, Димитар Гуштанов, Ѓорѓи Бродалијата, Пере Тошев и други.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Историската вистина е проследена не само низ биографијата на главниот јунак, туку и со формирањето на Внатрешната македонска револуционерна организација во Солун 1893 година, движењето на социјалистите, формирањето на комитетите и кружоците, личностите на Даме Груев, Ѓорче Петров, Димр Хаџидимов, Пејо К, Јаворов, Димитар Гуштанов, Ѓорѓи Бродалијата, Пере Тошев и други.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дојде време, кога и ние Македонците треба да го кренеме и нашиот глас, гласот за слобода на Македонија од турското ропство.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Внатрешната македонска револуционерна организација бара од нас... и Гоце не дорече.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Старецот го грабна писмото и отиде кај турските власти да ги замоли да ги запрат потерите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Белки ќе успееме и ние во Македонија да се ослободиме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој беше Гоце Делчев, македонски легендарен војвода, војвода над сите војводи, душата на Внатрешна македонска револуционерна организација.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Документаристичкиот приод во градењето на романот се отсликува и во цитирањето на познатите документи кои тангираат конкретни личности или настани за кои станува збор, и нивното присуство во народната песна, кон која Николески има посебен респект.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Веќе минатата, 1893 година, - продолжи Даме, - во Солун е образована Внатрешна македонска револуционерна организација.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Старите пријатели и другари поразговараа, се прегрнаа со Дамета и си отидоа, а Даме остана во затворот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еве јас шо сакам да ти кажа тебе: ти сигурно разбра во Бугариа дека овде кај нас во Македонија постои една организација, која а нарекоа Внатрешна македонска револуционерна организација.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Така тој Делчев, некој Сандански, и ред други умни глави решиде да работат за ослободувањето на Македонија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На политички план национално ослободителанта борба на македонскиот народ кон крајот на XIX век резултирала со формирање на Македонската револуционерна организација (МРО), формирана на 23 октомври, стар стил, 1893 во Солун (од 1896 е преименувана во ТМОРО, а од 1905 во ВМОРО).
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
И покрај тоа што тој обид пропадна, сепак, една година подоцна, 1925 година, во Виена, врз принципите на Мајскиот манифест, беше формирана Внатрешната македонска револуционерна организација (Обединета).
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Формирањето на МРО и самостојното делување на македонските револуционери било неприфатливо за политиката на соседните држави поради што се обидувале на секој начин да го наметнат своето влијание во македонското национално револуционерно движење.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во декември 1923 биле дефинирани основите на преговорите за обединување на силите во македонското националн ослободително и револуционерно движење и создавање единствен македонски револуционерен фронт.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Истата имаше единствено, централно раководно тело и три Обласни комитети за Македонија под Бугарија, Македонија под Грција и Македонија под Србија, односно Кралството на Србите, Хрватите и Словенците.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Водените преговори меѓу автономистичката ВМРО и федералистичката револуционерна организација резултирало со потпишување на Манифест до македонскиот народ (5 мај 1924).
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Странските чети, српските и грчките, ако научеа дека некој сој е организиран, односно дека стапил во редовите на Внатрешната македонска револуционерна организација, сите негови возрасни припадници, и мажите и жените, ги исколуваа, ноќе, надопица, на спиење, па сојовите, за да се одбранат од целосно уништување, се делеа на клонови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие, пак, во слава на Перета Тошев, прилепчнаец и член на Централниот комитет на Внатрешната македонска револуционерна организација, кого заедно со сета македонска историја си го имаат за свој, на станицата ѝ го дадоа неговото име - Пере Тошев.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тоа, и да имало некое недоразбирање помеѓу тополчанци и тројкрстчанци, од една страна, и Внатрешната македонска револуционерна организација од другата, жителите на Потковицата бездруго не биле во сѐ и до крај упатени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш, некои тополчански и тројкрстчански луѓе, дали подлегнале на српската пропаганда или за пари се продале, туку ги изневерија правилата на Внатрешната македонска револуционерна организација.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Засадувајќи го семето на македонскиот национален идентитет, со децении навредуван, унижуван, дразнет, од туѓи слуги и послушници разни, без да го реализира на литературен план родниот македонски јазик, умира на прагот од новата македонска ера, но остава зад себе ученици, неверојатни лица, Македонската револуционерна организација цела, Крсте Петков Мисирков, како негови неверојатни дела...
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Всушност, се покажало дека уште пред формирањето на Сарафовиот комитет, офицерите замешани во комитетските работи, на чело со генерал Иван Цончев, тајно од Делчев и Ѓорче Петров, зеле решение да работат за преземање на Македонската револуционерна организација и на нејзиниот ЦК од офицери, а кога ќе се постигнело тоа, Цончев требало да си даде оставка во бугарската армија за да го преземе претседателството на Врховниот комитет и да крева востание во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Виктор Берар, француски научник, балканолог, добар познавач на Османската империја, блескав заштитник на македонската кауза и на борбата на Македонската револуционерна организација, смело ќе го дигне својот глас во полза на гемиџиите, величајќи ја нивната акција како херојско дело.“ ...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите, концентрирајќи ја својата дејност речиси исклучиво во Солун, сакале-нејќеле биле принудени да одржуваат некакви односи со Централниот комитет на Македонската револуционерна организација, чие седиште било исто така во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Некои весници, како „Le Temps“ и „Die Zeit“, пренеле вест според која Македонската револуционерна организација планирала да нападне разни европски претпријатија во некои поголеми македонски градови.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во долгогодишниот подготвителен период за востание, кој бил исполнет со чести судири со органите на власта, Македонската револуционерна организација не се служела со динамитни атентати и диверзии по градовите или по сообраќајните комуникации.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Како и да е, но одделувањето наше од Бугарите ќе ни даде можност критички да се однесуваме кон бугарските работи, а не слепо да ги копираме и да насадуваме во Македонија, наместо национализам, социјализам, како што го правела тоа Внатрешната македонска револуционерна организација. 89 Значи, одделувањето на нашите интереси од бугарските, покрај другото, ќе нѐ избави од положбата како мајмуни да ги копираме бугарските непромислени постапки и на вера да ги примаме бугарските уверувања дека Бугарија е нашата арнотворка, а Русија нашиот најголем непријател; тоа ќе развие во нас критички однос кон нашите и кон туѓите постапки.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Токму ваков Делчев остана и во споменот на народот, поради што за него се испеани и најмногу и најдобрите македонски револуционерни народни песни, во кои македонското национално обележје е особено потенцирано.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
34. Д-р Христо Татарчев (1869-1952) од Ресен е еден од основачите и прв претседател на Централниот македонски револуционерен комитет во Солун (1893).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во исто време, Министерството за надворешни работи го подготвило материјалот што требало да му се достави на британскиот амбасадор во Софија, Рендел, во кој, меѓу другото, стоело дека: "1) користењето на Македонците во никој случај не треба да го компромитира британското претставништво во Софија и 2) ние на Македонците не им даваме некои љуи про љуо во форма на некакво уверување во однос на нивните територијални аспирации".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во испратениот допис тие се осврнуваат на телеграмата на амбасадорот Рендел од 13 јануари 1941 година во која тој сугерирал дека Британците „би требало да ја употребат ‘Македонската револуционерна организација’“ и дека „сега тој е многу поубеден во својата сугестија отколку претходно“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)