ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Својот восхит тие го пренесуваат и на девојката што иде со нив, една од оние девојки кои самите не студираат ликовна уметност, па ниту нешто прочитуваат за таа гранка, но затоа дружејќи се со уметници неусетно стекнуваат завидно познавање на ликовната терминологија.

Ова е можно само со регулирана соработка меѓу институциите кои се финансирани со цел да ја афирмираат македонската ликовна уметност и со една нивна стратешки ориентирана програма.

(Три примери од ликовните уметности: “класичниот” лавиринт од доцната ренесанса; дрвениот свод во Palazzo Ducale во Мантова; деформираниот крстовиден лавиринт на Лелио Орси, и /современиот/ на Фабрицио Клерици, “Минотаур јавно ја обвинува својата мајка”.)

Тоа беа воедно и првите години на академијата за ликовна уметност.

Ренџов тоа го дополнува со сликите на она што му е најблиско во ликовната уметност, со остатоците на фреските, со визиите на Бош или на Владо Георгиевски.

Се разбира, веќе не во смисла на некој естетски идеал кон кој се стреми, туку во смисла на потрага по продукција на значења.

Значи, и со бегол поглед може да се дојде до заклучок дека домашната „популарна ликовна уметност“ нема допирни точки со некои светски текови на популарноста, и тоа не само затоа што очевидно не произлегува од една развиена пазарна логика (според која навистина постои законот на понуда и побарувачка, а не само побарувачка), туку и затоа што не ги развива своите комуникациски обрасци (што сепак се случува во турбо-фолкот) и заостанува во непроменливоста на малограѓанскиот вкус (за секогаш детерминираните критериуми на „вредност“) и во парохијалниот аутизам (инцестуозна некомуникативност). Маргина 37 171

Го пренесуваме во Маргина од две причини: не пронајдовме поаналитични текстови за Кабаков; дури и таков, „патетичен”, текстот на K. Flohic е барем илјада пати подобар од слично патетичните (но и просто фрапантно конфузни) текстови на главниот уредник на единственото македонско списание за ликовна уметност, Големото стакло. ^исто да обрнеме внимание.

Истовремено, додека филмската лента молскавично го освојувала светот, Хичкок научил и да слика, посетувајќи ги часовите на Лондонскиот Универзитет на Катедрата за ликовна уметност.

Со исклучителна почит, Вашиот верен Dr. Goebbels (Lokal-Anzeiger, бр. 171, од 11. 04. 1933) VII Професорот Adolf Ziegler, претседателот на Државната комора за ликовна уметност, на отварањето на изложбата „Изопачена уметност“ (1937): Се наоѓаме на изложба која опфаќа само дел од она што е наречено уметност, ашто во голем број го купиле германските музеи и тоа со парите на германскиот народ.

Неговиот технички придонес во ликовните уметности лежи во легитимирањето на комерцијалната техника свилено сито, процес кој е една автентичната „новина“ во историјата на сликањето.

- Во оваа соба не се палат примуси? Привремени печки и слично?

- Не, не. Овде ни се состануваат кружоци: хорски, драмски, ликовни уметности и музички...