ладен (прид.) - повев (имн.)

На Глигора му се стори дека овој ладен повев како да избива од тешко залепеното на прозорецот стебло од палмата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Еве ја онаа долга улица што се мрешка од ладниот повев на тихото помирено сознание: овие мали прозорци беа полни со сон и младо утро во гранките што се препелка и имаше во нив очи со густа сончева прашинка што ја постилаа штедри пред нашиот припитомен од
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Ладен повев му го гибнува лицето на Арсо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)