ковчест (прид.) - рака (имн.)

Неговата сува ковчеста рака махинално ја фати и грчевито ја стегна дршката од скепарот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ако ковчестата рака не ѝ беше извадена над чаршафот, да го стега и да го тутка во болка, таа немаше да сфати дека таму лежи мајка ѝ.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мислеле така. Мислејќи, можеле да ги подадат ковчестите раце и подалеку од животот и со врвовите на прстите да минуваат по круг што го обележувале со вид.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Под видливоста на небото нив не ги засегало што било пред тоа и што ќе се случи потоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ништо: ме дават ковчестите раце од војниците, ме стегаат ко орлови нокти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тенките и ковчести раце на првиот пак се опнаа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Мислата му ја прекина слабата косчеста рака, подадена од Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)