ист (прид.) - тажачка (имн.)

Во себе се тешела и си помислувала: „Утре кој ќе дојде да налие вода, да ја напои стоката од чешмата, ќе намниса за син ми, да не му загине баре името, да се знае до века каков огин ме изгоре и каква несреќа ме поклопи!“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Море обдени се, море смрачи се, с’ со иста мисличка, со иста тажачка.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Со голема болка се разделувала од гробот на синот и чешмата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)