избезумен (прид.) - глас (имн.)

Во тој момент го слушнав избезумениот глас на татко ми: Христина, Ели! - и веднаш потоа неговиот плач. - Таткоо!
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Само го слушнаа избезумениот глас на мажот, кој очигледно немаше со себе пасош и не можеше да дојде до нив.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
За не повеќе од пет-шест минути значајното лице веќе било пред влезот на својата куќа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа дури самото побрзало да го симне својот шинел од рамената и му подвикнало на кочијашот со избезумен глас: „Тргни колку што можеш побргу накај дома!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)