здиплен (прид.) - и (сврз.)

Мигум почувствува дека паѓа некаде ниско здиплен и тежок.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во подрумчето од дрвениот ковчег што остана зад старците ги побараа пљачките на трите внучиња, испрани и убаво здиплени и како што ги вадеа, ги рашируваа, ги прегледуваа и по истата шарка пак ги диплеа и ги редеа врз големиот сандак на Пелагија.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На одење таа го отвори ковчегот и од него извади шамивче, здиплено и порабено со срма.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)