збунет (прид.) - и (сврз.)

- Алек! крикна Александра. Александар остана збунет и нем.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Пајтонот, направен во Виена со тајно место за динамит, лажните руски благородници го оставаат бездруго на погрешно место, зашто по експолозијата, со која се прекинува шепотењето на некоја сура од Коранот, ни на крвавиот султан, најкрвав за Ерменците по ваквото утнување, ни на ичоганите, пашите, капудан-пашите, улемите и сите други големци не им се случува ништо; тие остануваат бледи, збунети и живи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Арсо стои збунет и среќен. Час црвенее, час бледнее пред гостите седнати во два реда пред него.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Успеав да се свртам кратко кон него и да му го видам лицето црвено како жар и погледот збунет и немирен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тие стоеја неколку време по тоа пред командантот на младинските бригади – Мече збунет и исплашен, а Беличот загледан право во очите на младинецот со окалки, низ кои што тој ги гледаше малку потсмешливо.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И тогаш бев многу збунета и од секој одговор исплашена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој беше збунет и гледаше покрај мене.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се исправив од миндерот возбуден и збунет и се обидов да застанам на болната нога.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- сакав да му возвратам на Зрновски, (или му возвратив!); посакував дури и да го навредам но ниту една мисла не подзапираше за да ја здогледам докрај, за да ѝ ја измерам силата, па се џарев во Зрновски збунет и беспомоќен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- И самиот рече дека некој настојува да ја скрие од тебе вистината, или нешто слично – ме враќаше на поранешниот исказ Стариот писател – па и да е така мислам дека не треба да се злоупотребува едно вакво толкување на нештата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стоев збунет и раскрвавен; ништо не преземав (всушност знаев дека паниката нѐ прави невнимателни, а при вакви состојби невнимателноста е сестра на несреќите), а потоа, сосема неочекувано, како од некоја непресметлива далечина, се јави гласот на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ги отворив очите. Беше наведната над мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се скочанивме. Стоевме збунети и занемени.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Денот расте и паѓа во совршен ритам врши поправки на смртта а човекот е векот збунет и неупатен во пантомимата на времето.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Не, само сум мошне збунет и исплашен.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)