застоен (прид.) - воздух (имн.)

Ноќниот воз, во оган и бес истрелан низ шините, се издигна и исчезна над студената земја кон север, оставајќи црн чад и пареа за да се растопи во застоениот воздух, неколку мига откако мина и замина засекогаш. 90
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа крв, како што верува со едно крајче на свеста но без страв и зачуденост, ќе потече низ неговите ноздри или низ устата полна со врел и застоен воздух, Пламените пци не го лижат со врелите јазици, Се собираат над него и ги забуцуваат усвитените муцки во неговата отворена утроба, се хранат со неговата глад, со неговата жед.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Киријаз се бришеше од плунката што мирисаше на застоен воздух меѓу расипани заби и гледаше како и играат градите, како ѝ се отвора, меѓу двете петлици на фустанот, панделката од чипка, и мислеше дека од тој отвор со лик на очајна уста, од меѓу засушените гради ќе ѝ излета срцето, ќе се распрсне, ќе го облее со крв која сега сигурно не е крв туку отров за човекот што стоеше пред неа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)