единствен (прид.) - другар (имн.)

Беше тоа старо и умно куче, единствен другар на осамениот дедо Иван.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Нашиот единствен другар не напушти“ - така пишуваше на надгробниот споменик на Лулу...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
По Томо, без да знае Рада, како вистински душкала трагаа само нејзините единствени другарки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)