еден (прид.) - здив (имн.)

Но еден здив беше во тие раце, една придушена детска смеа, една недовршена игра, пресечена од тежок камион.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
По доцниот пад на сталинската диктатура и стремежот во еден здив да се фати ритмот на новото време, по катарзата на внатрешните пресметки и реваншизмот, по отворањето на половина век затворената земја, овде како никогаш се беше забрзала историјата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Така е кога се склопени, Така е кога се сплотени По еден здив: Вдахновеност.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
- Господ и Богородица Мајчица ни дале сила невидена, небаре крилја ни дале - та со еден здив да ја минеме коријана - да ја искачиме планинава! - до трипати се прекрсти баба Петра. ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)