друг (прид.) - име (имн.)

Размислувањата за козите сакаше да ги сврзе со сознанијата што ги собираше за јаничарите, тој вечен ешалон на сите балкански империи, но секогаш присутен под друго име.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мотивацијата за избор на псевдоним или на друго име најчесто произлегува од профилираноста на самата работа со која дотичниот уметник се занимава, односно во центарот секогаш е артистичкото дејствување кое го насочува и влијае на неговиот избор обликувајќи се во името како проектирана слика на самата личност и нејзината уметничка активност: Banana Queen, Texas Postal Art King, Art Tart, итн.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Жално мое девојче, земи ги за утеха, зашто никогаш веќе нема да бидеш толку убава колку што си сега, ти ќе треба да одиш кај другите, другите имаат за тебе само обични зборови. само /ас имам за тебе песна, но и во песната не можам да го кажам твоето име, треба да го кријам со други имиња, а без него е песната сиротна.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Адолфина, паулина, марие и роза - сал една би била вишок во драмата на чехов а сите се отпишани од тефтерот на брат им зигмунд фројд отла и кажува на адолфина дека ги довеле во логорот во терезин и дека е најдобро тука да останат што подолго отла и кажува на адолфина дека храната е еднолична, катаден супа од леќа а попатно и спомнува дека има брат по име франц кафка адолфина веќе почна во себе да го портретира кафка мачејќи се во шеширот да му ја смести ергенската несреќа - во бараката на трудниците несреќата има друго име во предвечерјето на смртта и без месечина јасно се гледа дека црното млеко не е поетска измислица под црно сонце во црна темница четирите сестри на зигмунд фројд спокојно го чекаат црниот воз кон невратот рано в зори и не го забележаа брат им зигмунд како нервозно се тртка лево-десно на перонот пред да си ја испрска совеста во ѓолчето од сестрински солзи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ги носеле многумина, од дрводелците- авантуристи во канадските дивини, преку сафари фриковите во фазонот на мачо- мустаклијата од рекламата за Камел, до модерните припадници на џет-сетот кои во морски авантури тргнуваат со своите деветометарски јахти (можеби оттаму и другото име за овие мокасини - бродарици).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Швајцарија со години беше водечка во индустријата за часовници, според убавината, прецизноста, долготрајноста - а и денес е ненадминлива ако зборуваме за вистинските механички часовници (нпр. Schaffhaisen). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 109
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Изработени од кожа наменета за прошетка низ древниот свет (според името), овие мокасини се погодни за авантуристички типови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Не се наведени ни други имиња! - Но тоа е невообичаено, недопуштено!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Беше збунет кога на вратата забележа други имиња.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Фројд, фројдизмот, на пример... - започнав да кажу­вам и други имиња на познати филозофи, но А.А. мигум ме прекина во набројувањето: - Фројд беше тотален декадент, ревизионист!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нивните огништа ги нема; ги нема и селата - ги нема и по име и по куќи и по луѓе... и темелите ги нема... некои други имиња носат и некои други луѓе свои огништа направија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А јас потем ги бркав во воздух словата што летаа кон небото, додека не се разбудив во страшен страв.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Утредента отец Ангелариј влезе во одајата на отец Лаврентиј задишан и му соопшти дека ноќта исчезнало пофалното слово за блажен отец Климент, кое тој, отец Лаврентиј, го беше составил со своја рака и душа, а чие исчезнување се дознава и од биографот на Климента, премудриот Теофилакт Охридски. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 123 2.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И додека плачев над празните сочиненија, ветрот се стори кикот и ми рече: “ Така ти било пишано, Лаврентиј :едно друго време да видиш, и други народи, и други луѓе што со туѓи букви ќе ги сочинат твоите празни книги, други имиња на нештата што ќе им дадат, а ќе им ги заборават вистинските, природните.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бугарите можеби ќе речат оти новата словенска народност со свој литературен јазик ќе биде пак бугарска, само со друго име. 138 Ние Македонците, се разбира, нема да имаме ништо не само против Бугарите ако нѐ признаат нас за Бугари, но и против Србо-Хрватите, ако последниве не признаваат нас за чисти Срби или Хрвати.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Оставајќи го Пикасовото на Пикасо, ќе кажам дека за нашите театарски творци случајноста е другото име на Господ.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но, денес кога наидов на текстот на Теди Москов, театарски режисер од бугарска провиниенција „Среќна случајност“, почнав и самиот да подавам интерес за тоа дали сентенцата на Фелини „Случајноста е другото име на Бога“ е она кон кое треба да се приклониме кога зборуваме за настаните во животната стварност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Та нели расчистивме Серафиме со религијата. Господ го спуштивме на земја и го крстивме со друго име. Та нели се заколнавме на петокраката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ние го наведовме ова за да се увери читателот сам дека било сосема неопходно вака да се случи и дека никако не било можно да му се даде друго име.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во медицинските кругови таквите пациенти се нарекуваат “хистерични”, “хипохондрични”, “лажни пациенти”, и со разни други имиња што ја изразуваат аверзијата што се чувствува кон оние проблеми кои не се вклопуваат во прифатениот модел (Ford, 1983).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
О, господе, можеби сега тие имаа други имиња, други знаци, можеби тие сега беа Унгарци, Руси, Полјаци, Французи, Чеси, Германци, им го кажувавме прекрасниот сон за родниот крај, каде беше тој, нели си спомнувавте, имаше еден рид, еден рид со сонце изутрина, па потоа една мала рекичка, оттаму реката пак се протегаше шума, една сребрена, една златна шума и небото над неа исто такво, нели...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Токму таа метастазирана биологизација на општествениот живот е другото име за фашистичките некрофилии.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Многу време помина во разјаснувањето на поимот јаничар (кој етимолошки според турскиот збор значеше - нова војска), чија генеза на постоење под други имиња но со иста логика за употреба на војската (со кастриран идентитет) за да се овековечи владеењето на империјата, им беше позната уште на првите империи во Европа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во други куќи крај Езерото се правеше тикуш, ама со друго име, обично го викаа пита со пиле...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, откако истакна дека севапотt со други имиња постоел и кај другите народи во Европа (carita, opera pia, pieta, beneficio, elemosina), но кај сите најчесто значел чини добро без да те знаат!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Размислуваше колку тоа имаше длабоки корени уште во најстарите европски цивилизации, само тогаш под други имиња, но со иста суштина на отуѓената душа на човекот, во сите човекови меандри на патот на опстанокот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние мораме да ја разјасниме мистеријата, на оваа пита над питите не ѝ е дадено случајно името тикуш! рече замислено Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко предложи турцизмот севап да се најде во листата на османизмите, но спротивставен на значењето на инаетот, верувајќи дека двата поими на тој начин ќе бидат најдобро разбрани, секој посебно и заедно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во тие очи е оној настан што подоцна ќе дојде неизбежно како што доаѓа утрешниот ден: еден нов Микелајн, со лажно име Липа Рипс, придружник на руската принцеза (Рубинка Фаин можеби под друго име) отмено го живее својот живот во срцето на Турција.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но уметноста не престанува да делува на нас; едноставно процесот што го нарекуваме уметност се случува на некое друго место, во области кои би можеле да бидат поинаку наречени (со други имиња).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Затоа ќе употребам друго име и друг град“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На малото пусулче прочита уште други имиња на значајни личности од владата на јужната Република. Кој да се сети на сите имиња?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Кога ќе останеш за секогаш кај нас ќе добиеш друго име.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Повеќето партизани - почна да објаснува Горјан - имаат други имиња, партизански.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ни рекоа дека наскоро ќе почнеме и да пишваме и дека на секј ќе ни дадат по половина молив и по една тетратка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ни рече такви како нас, орли, соколи, кажуваше и некои други имиња на пилци, сме само за на фронт, дека ние сме дораснале да ги замениме нашите татковци и браќа што останаа на Грамос и на Вичо, ама имал добиено строга наредба да не не враќа иако тој со големо задоволство би извршил уште една голема задача спрема револуцијата праќајќи не нас на боиштата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сега тропам со друго име и презиме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И твојата земја убава со друго име пред тебе да ја крсти, прекрстуе, коските свети народни паднати за слободата, од гробот да ги скорива, по сокак да ги разфрла, и со нив да се подбива, а ти да гледаш со очи да гледаш и да црвееш и нити збор да не можеш да кажеш, да му одвратиш.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Невесто, ѝ рече баба на мајка, да му речиш да кумот да не кандиса друго име, ами само Митре.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Треба некое друго име. Не овие што ги знаеме. Некое поубаво.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Знаеше дека тие така се барани од нивните родители, под други имиња не ни можат да се вратат.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)