друг (прид.) - елемент (имн.)

Секој збор упатува на други зборови до бескрај И оваа врска на рефералност е исто толку конститутивна за значењето како И Сосировите разлики.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што Дерида вели (4, стр. 26): Без разлика дали се работи за изговорениот или пишаниот дискурс ниеден елемент не може да функционира како знак без упатување на друг елемент кој самиот не е едноставно присутен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За оваа мрежа Дерида го сковува неологизмот différance.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Овде Њуман прави дистинкција помеѓу проценка базирана врз чисто академски критериум и проценка базирана врз други елементи, сакајќи да укаже на тесната поврзаност на проценката со културата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На водите на Рајна, каде што се појавуваше „Баер“, секој посетител остануваше фасциниран од новите димензии на мебелот, почнуваќи од фотелјите и другите елементи на спалните, дневните, кујните па до сите други форми.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тие не можеа да се сложат со тврдењата дека османската култура некогаш била, а потоа ја снемало од Балканот, бидејќи нејзините битни белези не предизвикуваат исклучивост, туку сродност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаше и други елементи во прилог на стратегијата на Татко и Камилски да ја продолжат потрагата по тајната и мистеријата на новите турцизми, на кои не можеа да им се постават граници.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Моќта на небото е најсилна таму каде навидум доминира некој друг елемент. На море... во рамница.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Нема други елементи за современите реинтеграциски задачи.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Начинот на кој бил свикан конгресот, профилот на мнозинството од лицата што биле повикани (наместо да бидат демократски избрани) и што присуствувале на него, аргументите што биле употребени од Гарванов да се убедат “делегатите“ дека требало наскоро да се дигне востание и некој други елементи недвосмислено потврдуваат дека се одело свесно на востание не заради ослободување на Македонија туку од истите побуди од кои се раководел Врховниот комитет во постојаното инсистирање да предизвикуваат крвопролевање и палежи на македонските села.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)