драги (прид.) - мој (прид.)

Драги мој! Верувам дека е рајот нешто пријатно, но сметам дека благонаклоноста на народот не е нешто помалку сакано и дека не се мами тој кој се жртвува за неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А пак јас, драги мој, јас ги сеќавам. Да, да, јас ги сеќавам и тоа како.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Твоето добродетелство, драги мој, Симон, не е од слични побуди.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Хм, доцна, драги мој. Доцна, колку еден цел живот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не се сомневам дека ќе бидам слушана на радио „Ласер“ или гледана во моето шоу за обични луѓе со необични проблеми ама, за секој случај емисиите ќе бидат снимени и, кога телефоните нема да заѕвонат во контактниот дел, тогаш, како сите други, ќе речам: „Драги мои, гледаноста е сензационална,линиите се блокирани од јавувања.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Драги мој атентаторе, нема да те пуштам. Потребен си ми.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ете драги мои како побрзо ќе ви мине денот. Ако не верувате - обидете се и Вие!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Гробовите се нашето вечно живеалиште“, велеше попот: „тоа е нашето село најголемо; колку пет села во него има; сите оние што од памтивека живееле во селово - тука лежат; и ние тука ќе лежиме; гробовите, браќа мои, се вистински споменици, историја: кажуваат кој бил, кој се родил и кој живеел и умрел; која и каква фамилија била и како живеела: богато или сиромашки; која двоела од устата да направи надгробна плоча, да остави белег, знак, зад себе; тие што не мислеле на тоа, оставиле само керамитка, искршено фенерче или стар цреп да ја заштити свеќата од ветер; некои гробови воопшто не се знаат каде се, кај лежат низ трњето, кај треба да се однесе задушница и каде да им се отпее молитва; на некои гробови им се распаднал крстот, им се избришало името; мртвите, драги мои, ако не се бараат и ако не се спомнуваат - се забораваат“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Обиди се, драги мој, да го сакаш оној што со години ќе мораш секојдневно да го среќаваш, да разговараш со него и да се дружиш.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)