внатрешен (прид.) - театар (имн.)

Крајната консеквенца на Картезијанството е метафората за духот како „внатрешен театар“ во кој се „одигруваат“ менталните настани, односно „дух во машина“, при што „машина“ е телото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Декартовиот обид да го разреши интерактивниот однос на духот и телото добива форма на паралелизам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)