внатрешен (прид.) - монолог (имн.)

Познати се неговите романи Портрет на уметникот во младоста (1916), Улис (1922) и Финегановото бдеење (1939), потоа збирката раскази Даблинци (1914), поетската збирка Камерна музика (1907) и драмата Прогонети (1918).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кај Данте, душите на оние на кои страста им го заплеткала разумот, на забранетите љубовници (Семирамида, Дидона, Клеопатра, Елена и Парис, Франческа и Паоло – извонредно друштво!) „пловат како чапји“ Лепет на невидливите крилја: зборот, чапјата – Ardea, кажан, под песок и книги, кој знае кога, во нечиј страстен љубовен крешендо, или во внатрешниот монолог на непознатиот, долетува, по мистериозната, музичка аналогија, во она што го запишувам.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Еден од најзначајните писатели на ХХ век, со чиешто име се врзуваат модернистичкиот пресврт и експериментот на т.н. роман-на-тек-на-свеста и на внатрешниот монолог.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Наизменичните внатрешни монолози, се само разнобојни каменчиња што го надополнуваат и градат мозаикот на приказната.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)