внатрешен (прид.) - говор (имн.)

Факт е, на пример, дека во подоцнежните текстови на Тасо (Discorsi del okno.mk | Margina #26-28 [1995] 240 Poema eroico, на пр.), кончетото веќе означува “внатрешен говор” (Il concetto, il qualle e qua- si un parlare interno).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Мојот впечаток е дека верувањето во текстот произлегува од вистинитоста на тонот, од оној внатрешен говор кој на сцена го препознаваме како „логичен акцент“, во секојдневниот живот како лага или вистина, а во литературата како симулирано или стварно.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)