византиски (прид.) - цар (имн.)

Алусијан, син на македонскиот цар Иван Владислав, бил поразен кај Солун по што се вратил на Острово, го ослепил Петар Делјан и му се предал на византискиот цар.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Србите пак разбраа дека Бугарите гладуваат и оставаа по дватри сомуна бел леб од три оки стари и на секој сомун закачуваа на дрвце по едно книжулче на кое пишување: „Со ова ќе победиме", како едно време што му се сонувало на византискиот цар Костантин Великиот крст и под него исто овој натпис.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
133. Константин Порфирогенит (905-959) е византиски цар и автор на повеќе историски списи, меѓу кои и „За управувањето на Царството”, каде што дава многу податоци и за доселувањето и животот на Словените на Балканскиот Полуостров.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)