вечен (прид.) - мрак (имн.)

Оние што останаа Онаа што за првпат го бакна се разбуди од некој закрепнувачки длабок сон.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Пресуди им праведно на душите што ти ги носам, спаси ги од изгубеноста во вечниот мрак и дај им прошка и утеха. Амин“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Според одреден план, момчаците без поделени во три работни групи.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Таму утрата и деновите имаа едно име – вечен мрак, во кој сончевата светлина беше само спомен и сеќавање на едно блиско минато.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Патот ви е чекорење слепо, вечно ќе сте во подземна крепост.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Неговиот глас им беше светлост во вечниот мрак, сончев изгрев. Утро и ден.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ја извадил од појас кубурата и му ја подал на Арсо Арнаутче, го одбрал за свој заменик (се случува, не е под панцир на челик и на чинки), доколку другите тоа можеле да го разберат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Им се сторило дека немо се простува од нив, меѓутоа се оддалечувал со тешки и паднати раменици, со напор на измачен осуденик што сепак во определен час според непроменлива пресуда ќе стаса на губилиште со бесилка или со куки за бесење, за патување кон вечниот мрак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако сонцето умре, нели на земјата ќе се спушти тежок, вечен мрак, - ќе умрат и дрвјата и убавите треви и, сигурно, не ќе се видува кога птиците ќе летаат, кога бистрите води ќе течат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)