ваков (прид.) - време (имн.)

По вакво време и на празник луѓето непара се решаваат да излезат од дома.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имајќи го на ум ноќешниот разговор со Лазора Перуноски, дека може Хаџи Ташку и дружината се кријат на чифлигот јали Муслиоски јали Мустафовски, рече Најарно е, Тахир бег, ние првин да извидиме дали ајдути ни се кријат кај некого овдека, во Потковицата, без тој да знае, јали во плевната, јали во копите, зашто и ајдутите не се баш толку мажи па да ајдутуваат по вакво време, и тие носат еден живот, а не повеќе, и нив може да ги замрзне студ јали волци да ги раскинат, а потоа, ако не ги фатиме овдека, ќе тргнеме во потера по нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Циљка? Па таа е.... - прекина и малку потоа рече: - А бре, по вакво време, зарем најдовте девојките да ги терате на стража?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Мајката, лошо време. Ниту волк по вакво време од дувло муцка не помрднува...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Целата десетина ја истера од земјанката и нареди по вакво време да копаат... A јас, пак, тогаш бев во соседната земјанка... - Е, братко, си надробил.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- По вакво време, пискаа тетките, по вакво време да се пушти едно девојче да скита само.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
„Ама вакво време не добро за бавчите“ „Ти можеш да го пуштиш цревото во бавчата, ама нас дождот може да ни ја задоцни работата за цела седмица.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Уште да не беа јаничарите и нивната дива рака: но во вакво време и тие како да извираа само од некој сон, си рече Бајко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И ако продолжи вакво време, макар сончево, мирно, тој не може да се надева на ништо убаво.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На вакво време и волкот да го врзеш, ќе скине и ќе побегне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој ги знаеше и сите млаки каде што можеше да биде задржан тој, а знаеше дека во вакво време дивите свињи се хранат со корењата, што ги ископуваат по тие млаки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во мигот го слуша гласот на Богородица која го моли деверот да не излегува по вакво време, а тој дека оди да земе нешто од она што го исфрла Дине, за да го спотнел огнот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јас насетувам што има наумено, ама не знам како може да го направи тоа во вакво време кога на планините има по метро и повеќе снег!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дали писателката ќе дојде по вакво време - невреме.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Јас никогаш не го имав видено Прилеп а камо ли дрва да продавам таму.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во тоа време дојде комесарот Здравко и му вели на командантот: Абре, со кој ум вака решаваш, кое женско денеска, во вакво време продава дрва, особено вакво девојче и во што било да го облечеш може да го осудиме на најлошата смрт. И така Здравко ме извлече.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А во вакво време, најлесно се умира.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)