блажен (прид.) - и (сврз.)

Кога логотетот реши, о блажени и бедни духом, да ја реши загатката со мистериозниот и стар запис, тој најрпвин го повика Филозофот и му раскажа сѐ што требаше да се знае за да се пристапи кон решавањето на загатката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога ли успеал да ја организира оваа гозба, алал да му е, си дорече секретарот, гледајќи го блажениот и опуштен израз на републичкиот партиски секретар.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Блажена и горда усмевка му се разлеа на лицето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Оти блажен е, среќен е оној кој ќе успее да ги спои светлината, бојата и музиката; блажен и среќен е оној што од папокот на жената љубена, од словото свое и од чашата вино ќе сотвори Едно, оти само тогаш ќе го најде, ќе го означи средето на светот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од милност срцето ми се отклопи Се отвори, се смири, се истопи Во тага блажена и почна да свети Низ молитви, псалми и сонети Меѓу ангелите засонети Во небото засолнети.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)