бел (прид.) - леб (имн.)

Србите пак разбраа дека Бугарите гладуваат и оставаа по дватри сомуна бел леб од три оки стари и на секој сомун закачуваа на дрвце по едно книжулче на кое пишување: „Со ова ќе победиме", како едно време што му се сонувало на византискиот цар Костантин Великиот крст и под него исто овој натпис.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На борците им велеше дека владините војници секој ден јадат бел леб, варено и печено месо, чоколади, дека наутро пијат млеко, чај со рум и кафе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А ова е една векна леб... вистински бел леб, не она ѓубре што го јадеме... и мало тегличе со џем.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги редеше на штицата коцкестите резанки бел леб за сендвичи, ги премачкуваше со путер и од нив направи сендвичи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Свиња подофицерска“, кркореше врело. „Заплашуваш, зашто кралот те потплатил, зашто бел леб за тебе секогаш ќе има.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Никогаш - таа Марија со топол леб под шушкава свила, со бел леб, со топли и бели гради. Никогаш.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ги раширив рацете и викнав: - Со Жеро Жерав ќе сме вечни пријатели!
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Некој измислил воденица. Воденичките камења пееле додека ја мелеле пченицата: Разлистајте, шуми, шумолете, води, од брашново денес бел леб ќе се роди.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
По една недела, баба меси бел леб и колачиња, свари требена пченица и, уште од вечерта, запали свеќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Им реков да ми купат два бели леба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во ходникот седнала една дебела жена и си јаде бел леб и кашкавал. Ја преполнила устата, ќе ѝ пукнат образите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еднаш ме запре држејќи го само со два прста парчето бел леб премачкано со мед.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- А јас да бев цар, ќе јадев само средина од бел леб, рече Петко.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Шефот на станицата, оној добар човек со црвена капа, а и со црвено лице, одеше од оган до оган и ги храбреше луѓето, велеше Оние од вашата Македонија ќе го пуштат срцето, велеше, и тие имаат душа, луѓе се, ќе сфатат што значи ова ваше преселување на станицава, велеше Знам дека не е целата работа само да се има плодна земја, дебела вода, бел леб и стреа над главата!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таму имавме куќи, градини, плодно и рамно поле, бел леб една педа!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тоа беше сосем доволно за да се разгорат дискусиите околу скапитијата, околу сиромаштијата, штрајковите на работниците, црниот и белиот леб...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
По некое време жените во бело почнаа да ни делат чинии и лажици, па потоа носеа кошници до горе наполнети со бел леб, па котли со слатко миризлива манџа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го одвитка од пластичната фолија и го стави врз чинијата што ја чекаше на масата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мони извади од кутијата за леб едно меснато, дебело парче бел леб што ѝ го имаше подготвено мајка ѝ за појадок.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Не јал пченкарник затоа што имал бел леб - одговори чичко Тале.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И бел леб што ќе го јадеме како манџа со црниот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)