арен (прид.) - сме (гл.)

Арни сме, сполај му на господ, да не чуе зло.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Сполај богу, ете арни сме, си седиме и се спремаме за нова работа, — одговори Бино и не се зачуди кога Доста рече „добро утро" бидејќи знаеше дека таа е шетана жена и ги знае сите редишта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога видело девојчето, се престрашашило и му рекло: "Добро вечер, стриковци, што чините, како сте, здраво - живо сте?# - Дал ти бог добро, девојче - му рекле месеците, - арни сме, здрави и живи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е, море стриковци, страв, не страв, коа ме пуштат маштеа ми како можам да не одам? - му рекло девојчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)