со (предл.) - страв (имн.)

Во таа гужва, плач, пискотници, помешани со страв за опстанок, на кого му било до женидба?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Болеше душата, ама онаму длабоко, онаму во црните горливи длабочини, каде се судруваше стравот со страв.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога стигнаа селаните со козите, староседелците ги гледаа со страв и со сомневање дека колачот на сиромаштијата ќе го делат на уште помали, речиси невидливи делчиња сѐ до гладување.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со страв очекуваното вжештување на жолтата боја во чиј сјај просто не можев да гледам стана сеќавање со самото тоа што тоа заслепување го очекував.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Влегува со страв божји во Светињата над светиите, во просторијата на храмот каде што само еднаш во годината, токму на овој ден само тој има право да влезе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во почетокот, племето што живеело на островот, со недоверба и со страв се однесувало спрема овие непознати луѓе.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Работниците со страв ѕиркаа надолу.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ја гледаше карпата над својата глава, погледнуваше со страв во амбисот под себе и се прашуваше: да продолжиме да се качуваме или да се вратиме здрави и живи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дел за празни верувања „Трчаме“ низ полето незнаејќи го правецот и насоката Далеку го носи патот „Играме“ на килимот исполнет со страв и стрес Далеку ќе бие ѕвоното.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ти должам големо извинување, Ташо, бидејќи на твоето заминување гледав само како на обично поминување од еден ден во друг, или како на една од честите преселби на птиците што не се случуваат поради промените на сезоните туку само поради невремето што напати ќе нѐ затекне сосема неподготвени, а тебе токму тоа те снајде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А еве, сега, речиси по половина ден од онаа леснотија со која бев исполнета, преполна сум со страв, со лоши претчувства, иако божем сум насмеана!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На знакот означен со свирка, јастребот изреагира првин со страв, но веднаш потоа, се одзва со посмирен крик, и почна со атерирање да се спушта, „кочејќи“ низ воздухот со долгите остри канџи, кон дното од гората.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Јас со страв погледнав во Марина, таа да не се разжали. Марина гледаше низ прозорецот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Тина, сѐ ќе биде добро, верувај му на татко ти, - ми зборуваше низ солзите, тивко, со страв да не се разбуди Ели и да не ја уплашиме.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
На ракавите моравме да носиме давидова ѕвезда, за да бидат регулирани забраните кои важеа за сите Евреи: повеќе не смеевме да одиме во театар, опера, на концерт; не смеевме да одиме во ресторани и паркови; не смеевме да се возиме во такси; дозволено ни беше да се возиме со трамвај, ама само во задната кола; смеевме да излегуваме од дома, ама само во точно определени часови; телефоните ни беа укинати, а смеевме да користиме само две пошти во градот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А знаете како ги лечат во Париз? Со страв!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислат дека ако ги полеат со големи количини студена вода, ако ги претепаат, ако им се заканат на оние кои викаат дека ќе им го исечат јазикот, мислат дека тоа ќе им го врати умот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Стоев, или лежев, со страв и болка пред тој запис, пред таа трага впишана во крвта, пред тој белег чие насетување започна со свесноста за разликата помеѓу моето тело и телото на брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А ние четирите научивме да живееме со стравот; тоа не беше страв од смртта, туку од измачувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многу години подоцна читав една студија во која Зигмунд, тогаш средновечен, објаснуваше како се станува жена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Истрчав од дома, со страв, и со премален здив се тутнав во собата на мојот школски другар, познатиот Специјалист за чудни болести и му кажав дека на моето прашање: „ Што е тоа што веќе го нема“, некој друг Невидлив, со темен глас ми одговори „Тебе те нема.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Уште прашината нестаена, дотрча селскиот Повереник, исплашен, пожолтен и со страв праша: - Какво добро, другари, каква чест, другари мили!
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го слушавме, со страв и восхит, го слушавме но не му верувавме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
97. Израз во рускиот јазик: против својата желба, со тешко срце, со страв.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Затоа човекот треба да го држиш цел, со сите негови делови, што му се дадени, па и со страот, што му е исто така даден. Мислеше за таа можност да се плашиш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Што ти направи, братче Јоне, со страв му вели Уља, јатрва ми, што ти направи, вака да ја мачиш? - Прдна, викнува Јон и луѓето се засмејуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги тресе од жарчињата, од пепелта и ги јаде. Ама со страв.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас со страв го извадив ножот од појасот на војводата. Му го подадов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ѕидовиге на занданите темни грозни прикаски шепотат со страв.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Со страв и голема недоверба полека ја поткреваше јамболијата. Го збунуваа високите мартинки крај креветот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само за кратко време, беше неговата омилена парола.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стрико ми Ото многу знаеше: немаше област за која не беше добро поткован: социологија, литература, музика, архитектура, за сѐ: и навистина: знаеше сѐ и сешто.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира, за кум го одбрале пред да му тргне колата прудолу, а јас, јас по нивна желба сум му кум на едно мало дете кое сега, откако ме сметаат за црна овца, со страв го држат што подалеку од мене.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, без оглед каде и за што се водеше разговор, кога ќе наближеше крајот, кога неизбежно ќе дојдеше часот за збогување, обично во претсобјето, низ полузатворената врата, тој уште еднаш ќе го провреше своето бледо лице со живи црни очи и на главата на семејството, која прашањето со страв го чекаше, ќе ѝ речеше, небаре се работи за нешто сосем споредно: „Туку, можеш ли да ми...?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И пак сѐ се смири. Периферијата се затвори во својот оклоп заедно со стравот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ниту едно чувство не беше чисто, затоа што сѐ беше измешано со страв и со омраза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги гледав како постепено пропаѓаат, како цимолат, ползат, липаат - и на крајот тоа не беше со болка или со страв, туку само со трпение.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако му текне и на вој другиот да се жени, таман ќе а услагодиме!“ — си повторуваше Митра со страв на душата да не ѝ си слизне и снаа третана од имотот за која беше сигурна оти ќе ѝ остане.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со страв на човек кој не сака да го остави своето месо на метални боцки, не знаеше каде да зачекори.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога повторно заѕвони, таа скоро со страв, тивко се прикраде до вратата и преку очилата погледна низ окцето.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
- А каде е вашата мајка? - со страв прашаа зајачињата.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
А потоа, оној мрак во испразнетите куќи, стравот што демне од секое ќуше, а и темницата; она чувство што го потхранува таа: дека секогаш постои можност и некој друг да се појави од длабочините на ноќта, некој што исто така е претоварен со страв!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Со страв и срам се прикрадувам, среќа што не ме гледаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Величенствено, нели! - Да – изусти Дедо Мраз безволно и со страв до коски – нема ништо подобро од тоа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Една вечер не ми успеа ваквиот начин на справување со стравот од лошиот човек.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Што?! - вчудовидено подвикна инструкторот. Тој се загледа во нејзините очи полни со страв.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се приближивме до креветот и со страв ја допревме. Таа не реагираше.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Митра се приближува до Чана, пониска дури и од седнатата Чана, како со страв прошепотува Гу згрешиме денут мори Чано, вадин ки да е Гулема Бугуродица!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)