со (предл.) - клешта (имн.)

Вистина на неколкупати и зина, ама одговарајќи на настојчиви прашања поради што тој што прашуваше имаше чувство како со клешти да му го корне одговорот од устата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ја земавме бебешката количка, ја ничкосавме со тркалата нагоре, со чекан и со клешти едно по едно ги откорнавме четирите тркала.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Па да, Први мај, - му светнува, но за кратко, брзо згаснува искрата, од слама е, освен тие два збора, со клешти не можете да му извадите други, како магарче се заинаетило.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Прости ми убавино иднината со клешта челична, душава врз чемер ми ја закова.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
„Се сомневаш? Еве, ќе видиш - уште малку и готово.“ Тврдоглаво го убедував. „Уште тркалата да ги прицврстиме.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кој знае дали ќе го направиме!?“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сламарица, мангал, стар можеби како и Адам, мало како детска играчка масиче претрупано со клешти, чеканчиња, клинци и конзервени кутии со боја и туткал.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)