со (предл.) - игла (имн.)

Рачката со иглата се помести на многу висока позиција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Првата рачка ја стави на грамофонот следната плоча.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Една од рачките на џубоксот ја постави избраната плоча на грамофонот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од тие неколку невини и копнежливи љубовни погледи, додека мајката, кинејќи го со заби конецот го крпеше Десимира, се изроди сета идна несреќа на чупата и на сиот сој Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но зашто беше невешт со иглата и со конецот, или се правеше невешт, Василица, за да го мазне што побрзо од дома, сама му ја соши петлицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ама пред да го одведат народните одмаздници, пред очи на гладните дечиња му ја заклале козичката, го пратија во Отешево - за казна - камен да крши, со игла да го мери, а јас, будалиот, како што сте вие сега, кои мислите како што мислите, со шмајзерот вперен во неговиот тил, го терав посилно да удира со барјето - 12 кила тешко, и му бранев да гледа долу кон езерскиот брег, каде се мезеше народната власт.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеа со игли да се закачат за прашината.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Беше полна со сенешто – крпи, картонска кутија со игли, конци, петлици и копци, прибор за бричење, парче ластик, но и нешто писма, некакви документи, фотографии.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само празни ногавици, собрани нагоре и зафатени со игла.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мојот одговор воопшто не ја зачуди.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Го знаев тоа и пред да те прашам - рече таа и продолжи да ги составува со иглата разделените делови на здолништето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Јас ја повредувам, а таа не се брани, не се обидува дури ни да ја отстрани повредата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа остана мирна, не се помести ниту кога доктор Гете се приближуваше кон нејзината глава со иглата, остана мирна дури и кога врвот на иглата беше забоден во нејзиното чело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме легнаа и додека татко ми ја држеше главата на перницата, мајка ми се обидуваше со игла да го извади зрното. Ме болеше, пискав, се превиткував. Мајка ми не успеа.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Јас смислував сешто. Да ја врзам сенката за Карамба-Барамба, дури и да ја сошијам со игла и конец за неговите петици.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
– Па парталчиња може да се најдат, ќе се најдат парталчиња, – рече Петрович, – но не може да се сошијат: работава е сосема гнила, ќе допреш со игла – и веднаш ќе се разреси.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можете слободно да ме боцнете со игла - за да се уверите... - Што зборуваш, татко?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Боцка тој, со едната нога, внатре. Со игли, со ножови, со сврдли боцка и врти. Магла ми спушта од очиве.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јајцата ги пијат живи; ќе ги дупнат со игла и ќе ги накренат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)