со (предл.) - закана (имн.)

Но имаше денови кога се нафаќаа за работа речиси ревносно, приредувајќи жива претстава со запишување на своите забелешки и правење нацрти на долги извештаи кои никогаш не беа завршувани - кога докажувањето на тоа што всушност си докажуваат стануваше неверојатно жестоко и компликувано, со суптилно ситничарење околу дефинициите, со огромни дигресии, со кавги - дури и со закани со обраќање до повисоки инстанци.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Десеттина години со ред порезниците трчаа по сите градови и села, собираа пари без ред: со закани, со казни, со глоби, со грабежи, со апежи...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Полека се разијдуваа секој со кренати раце, со закани и со набрекнати модри жили на вратот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На 3 ноември било склучено примирје. Мировните преговори се воделе во Лондон и траеле се до средината на 1913 Османлиската Империја ги оддолговлекувале преговорите, а младотурскиот кабинет настојувал војната да продолжи.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
На една таква прослава присуствувал и Јане Сандански кој во здравицата во чест на ослободување на Македонија истапил со своја здравица изјаснувајќи се за слободна и независна Македонија, на што присутните бугарски офицери реагирале со закани.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Ја издолжи шијата и бесно, со закана залаја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сѐ построго станва, има страшна пропаганда против употреба на македонскио јазик со закани, апсења, протерувања.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Со закана во гласот тој уште еднаш го повтори прашањето и јас безволно одговорив: - За книги. Ме праша што читам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- И јас сум без ѕевгар. Ако сакаш ќе се здружиме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По Крстовден, откако од обраните лозја се преселиле кршлаците, соопштувајќи дека водениците се арамиски засолништа, селото го поздравиле со оружје и со закани стемнети суварии.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, во еден петок, скоро во ист миг умрел тешко ранетиот Метуш Батковец и се родил неговиот прв и последен син да ја продолжи лозата со името на таткото, а по закопот, го подгониле на суд Цене Папчев со незараснатата рана на слабината, додека Чучук-Андреј неколку дни пред тоа пошол накуцувајќи и со пушка и кубура по трагите на Онисифоровата ајдутска дружина, да ѝ се придружи негде, да се одмаздува и да ѝ се колне на својата судбина дека не ќе се смири додека не зацрни толку анами колку што имало вдовици во Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не сум питач, со закана стушено се исклештил Онисифор Мечкојад; забите не му се гледале од густата четина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се вратив на полумрачната соба и уште пред да се фрлам на сламарникот над кој гредите на таванот со закана се протегаа, влезе Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Побара вино да те лекува, сега лежи во плевнана и 'рчи. Дојди, ќе си поразговараме.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Птица устремена. Стрвнина. Исправен нор со закана .. Глуне езерска поврвнина, модра од тага, исплакана.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Ја издолжи шијата и бесно, со закана залаја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)