пред (предл.) - сам (прид.)

Тие два цртежа ги сметна тој од ѕидот, утрото пред самото отворање на изложбата, ене ги стојат уште на бирото во изложбената канцеларија.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И самото доаѓање тука беше непромислена работа, а вистинска лудост беше што дојдоа заедно, иако, навистина, по различни патишта, за да се сретнат пред самиот праг на О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во акчилниците пак нудат многубројни јадења, кои пред самиот муштерија се готват и се сервираат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Оваа еднобојна, зимска студена и мразовита панорама, се разбива пред самиот Пазарџик врз безбројната, непрегледна и долга редица на еднотипски оранжерии, кои дефилираат пред зачудениот патник.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, стигнат пред самите колја на Попставревци, само што погледна, остана саштисан...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таа беше моја постојана придружничка и знаеше да ме разнежи и натажи, но јас не бев пишман што дојдов тука и се трудев да го оправдам тоа мое доаѓање и пред самата себе и пред моето семејство.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но пред самата врата од куќата се предомисли.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Пред самото кревање на граничната рампа, за да се мине тампон-зоната помеѓу двете земји, повторно ми пријде жената од индиректната рода.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Пред самиот влез се покажуваат поканите и личните карти.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Третиот едвај да го задржи количето пред самата штица, како коњ кога се запира пред изненадно искрсната пропаст.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
ДАСКАЛОВ
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа утро, кога првпат разговаравме за трагите што никогаш не можеш да ги забележиш овде, под Сина Скала, надвор врнеше дожд, јас не отидов на училиште, а денот беше сосема беззначаен бидејќи сиот беше собран во една парталава сива облека; потсетуваше на изнемоштен изѕемнат бедник; стоеше под стреата и тоа пред самиот прозорец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ќе го вратам во Кукулино“, рече Трипун Караѓоз. „Ќе го лекувам, ќе го исправам на нозе.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник имаше крвави очи. За да не гледаат во него, во крвта на тие очи - неколцина ископаа плиток гроб и го припокрија со земја во неколку дни престарениот Неделко Шијак - умре пред самото разденување.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Набргу по заминувањето на внучињата на Петра и Костадина, работниците слегоа до последниот кат, Пелагија и другите го симнаа сето ѓубре од најгорниот кат до првиот, го собраа на куп пред самата зграда и додека ги зачистуваа пенџерињата и вратите, поминаа неколку комисии врзани со приемот на зградата, па почнаа да се точкаат сопствениците на становите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Битието нивно, всушност, многу страда: што сонот им е полн со кошмарни слики исто како нивното јаве, а за капка љубов молат, клечејќи пред самите себеси во нивниот сопствен манастир.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Уште помалку можевме да разбереме зошто Татко, пред секоја војна и преселба, за нас, децата несетум исчезнуваше, за да се појави непосредно пред самата опасност или по неа кога ќе оценеше дека не била преголема за сигурноста на нашето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)