пред (предл.) - зора (имн.)

Пред зори Шпиро се прибра дома, а Бисера без да мигне, дури татко ѝ и брат ѝ предремаа, замеси дветри погачи, залеа вода, ја почисти куќата, ваганите и си отиде дома да наѕре и пак се врати долу да ги пече погачите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Толе стана пред зора и го побара Бешот и другарите, а овој на брзина му ја кажа новината и му го доведе мелничанецот да слушне лично од него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе ве истепаат, зар ќе ви постелат! — му се овргали Толе и на овега, гледајќи во секој селанец плашливец и роб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
• И остана Ѓорче со дружината — поп Пана и Игета —тука, а Тоше и Милан тргнаа да ја фатат со ноќ Маргара и да видат ќе има ли однекаде некој абер или паднаа вчера в раце — Ако никој друг, Толе сигурно им има побегнато на агите — го уверуваше Иге Ѓорчета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во долината сѐ беше мирно пред зората.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пред зори, кога Деницата веќе искочи над Перун неколку остени, стигнаа на „Висока“ и беловодичани предложија тука да се денува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А некаде, на еден-два часа пред зората, куклата ѝ се помоли на Месечината.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Со рој разбистрени мисли во својата глава, пред зори ја совлада сонот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Некаде пред зори ѝ натежнаа очните капаци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Легнавме некаде пред зората. А кога се разбудив, гостите ги немаше.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
XXII. Негде пред зора, токму на добата, за која синојка помисли дека треба да биде скорнат, Змејко веќе стоеше на својот прозорец.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
БОРИС: Како да сонувам. Колку е часот? МИРА: Пред зора.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Пред зори го зедоа. Го вратија околу пладне. Мирисаше на хлороформ.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Глетката не беше најпријатна, но даде резултат некаде пред зори, кога една бела птица со женски лик слета на неговиот прозорец.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Играа и се веселеа сѐ до пред зората, а потоа се разделија.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
И втора година ме мори нежива заспивам пред зори без адамово ребро липам ко плам биди мит за привиди ненасит и минатото да биде мило да биде што не било ***
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Таа имаше само триесет и две години. Умре изутрина пред зори.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)