пред (предл.) - војна (имн.)

Во тој свет на маалото имаше населено, пред војната и по војната, луѓе од сите страни на Балканот, но и надвор од него: Македонци, Албанци, меѓу нив муслимани, католици и православни, познати како Шкрети, Турци, Срби, Ерменци, Грци, Бугари, Власи, Хрвати, Босанци, Роми, дури по некое руско семејство и други, сите поврзани со заедничката грижа на опстанокот на семејствата, како да ги нахранат децата во гладните времиња, принудени во едно време да чуваат кози, да се здружат со козите на козарите, повикани од режимот од планинските села, да станат работничка класа, но набргу козите од други причини им беа одземени од козарите и ликвидирани, а козарите не станаа никогаш работничка класа каква што ја замислуваа архитектите на новото комунистичко општество.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше наслушнала дека на стотина метри од местото постои некоја стара, напуштена куќа, подобро урнатина во која пред војната живеел последниот потомок на семејството морепловци.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Неговиот дедо Михаило (познат по тоа што едно време бил визитинг- професор на Универзитетот во Беркли, Калифорнија) и мојата баба Добрила (позната по тоа што пред војната била избрана за мис на Врњачка Бања) се брат и сестра, родени во црковен брак од прадедото Милош (познат по тоа што во почетокот на минатиот век во Швајцарија победил на натпревар по боб-санкање така што не знаел како се кочи бобот) и прабабата Даница (позната по готвење оброци со австроунгарски имиња од типот на штрудли, шненокли и шуфнудли).
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
III. Ги разгледував пожолтените фотографии од пред војната.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Пред војната три пати го освојувала првото место на виолина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не попусто знаеше тој по цели ноќи да ги раскажува оние романи, што беше ги читал одамна, пред војната, во весниците, во кои секој секого го убива, или пак само некој некаде е убиен, а после сѐ друго се врти околу тоа, сѐ додека не се разврзе на крајот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Од сета таа афера едно е само точно: авторката на тоа писмо, батка, ја имав легнато многу одамна, уште пред Војната, но во врска со тоа нејзино прво легнување не се појави никакво писание.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Писмото беше напишано дури по вториот случај.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Трансилванија“ беше луксузен брод, кој пред војната бил наменет за лична употреба на кралот на Романија. Наводно донел 2-3 илјади луѓе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Луѓето не ги напушташе стравот, како пред војна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Улиците останаа пусти, децата тажни, козите се криеја во подрумите. Зацарува стравот, како пред војна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Пред војната завршив четврто одделение - одговори Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А раскажува бедниот дека пред војната бил чевлар, имал дуќан, жена, деца.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во кусите периоди во кои едни војски доаѓаа а другите си одеа од неговиот град, се обиде да ги среди нерасчистените сметки, особено оние што се однесуваа на обврските кон Организацијата, по чија што задача токму пред војните се врати од планината во родниот Штип.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Оти вака само еднаш се има прикажано. Ама тоа беше пред војска и пред војна. Уште кога немавме ни родено, ни умрено. 227
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)